Vanavond is het weer verschrikkelijk. De Amazone is weer bezig. Als ik thuis kom uit mijn werk, verwelkomt hij mij, peuzelt z'n eten op en nestelt zich op de speel standaard. Daar gaat hij mij met de meest lieve woordjes en geluiden lokken. Als ik naar de littekens op mijn handen kijk, ben ik gewaarschuwd. Hij is in staat om je te verleiden. Ik fluit, roep hem en we spelen kiekeboe, maar ik blijf uit zijn buurt. In zijn meest fluffy stand nodigt hij mij uit om te komen krauwen. Ik doe dat niet, maar pak een touwring waarop hij kan opstappen. Dat doet hij niet maar probeert mij weer aan te vallen. Met heel zijn lijf en flitsende ogen zet hij de aanval in. Ik feliciteer mezelf dat ik deze heb kunnen ontwijken.
Volgens advies, draai ik me om en loop weg. Vervolgens zet hij zijn volumeknop op 18, ik verlaat de kamer. Ik probeer na te gaan wat er is gebeurd? Heeft hij te lang in zijn kooi gezeten, en lokt dat hormonaal gedrag uit? Ik weet het niet. Wat een heftige vogel is dit! En wat geraffineerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten