Wandelen.

Wandelen, het lijkt zo op niks. Maar vanmiddag zat ik met tranen in de ogen in het park, samen met Max. Nog wel in een reiskooi, maar toch, ik was weer buiten met hem. Ik was zo ontroerd om te zien hoe nerveus hij eigenlijk was. Voordat hij in zijn mandje zat, terwijl hij er vroeger van genoot. Hij trilde helemaal van spanning. Ik heb hem in het mandje gelokt met een walnootje, maar uiteindelijk stapte hij toch op en kon ik hem in de mand zetten. We hebben beiden genoten van het moment.

Op de website van kliniek voor vogels las ik dat een wandeling buiten voor iedere papegaai goed is, maar zeker voor een papegaai met "gedragproblemen". Het voelde inderdaad heel goed om zo een half uurtje buiten te zijn en de vogels te horen stjilpen. Ook de grijze roodstaart genoot met volle teugen.