Dit is niet een blog over papegaaien, waarbij alles zo goed gaat, ze zo lief, mooi, slim e.d. zijn. Die websites zijn er al genoeg. Nee, dit wordt de realiteit over het houden van een mannelijke blauwvoorhoofd amazone, de zogenaamde pittige amazonesoort, die extreem agressief kan zijn. Ik start dit blog op het moment dat ik het eigenlijk allemaal niet meer weet, en mijn zoektocht begint naar een oplossing.
Blauwvoorhoofdamazone
maandag 7 januari 2013
Prooidier
Gisteren keek ik gefascineerd naar de DVD van Planet Earth. Ik zat zo te mijmeren over de prooidieren en ik probeerde me iets van hun angst voor te stellen. Dat je als jong dier opgejaagd wordt door een roofdier of zelfs roofdieren. Ik realiseerde me dat mijn papegaaien ook prooidieren zijn. Zij hebben bij mij natuurlijk niets te vrezen, maar ik kan begrijpen dat bijvoorbeeld voor Max, een amazone die veelal in de bomen zit veilig onder gebladerte, er minder te vrezen is als voor grijze roodstaarten. Die eten vaak op de grond met een hele groep. Eén van hen staat op de uitkijk, de anderen zijn heel alert. Iedere verandering wordt gezien als potentieel gevaar. Ik heb al eens eerder iets over angst geschreven. Ik probeerde me toen ook een voorstelling te maken met wat dat is. Wanneer ga je als prooidier denken, dat het allemaal wel veilig is in je buurt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten