Kortwieken

Ik heb een weekje vakantie, maar heb ook hele drukke plannen. Dit betekent aandacht goed verdelen tussen papegaaien en activiteiten. Vooral moet ik er om denken niet te gaan staren, niet alles om de vogels te laten draaien enzovoort. Ik moet gewoon leven,  en mijn papegaaien leven mijn leven mee. Ze worden overal bij betrokken, maar niet als eerste, belangrijkste.
Dit is mijn geheugensteuntje. Nu gaan we genieten van het mooie weer. Eerst is Noa mee geweest naar het park. Mensen wilden foto's van haar maken. Leuk he? Toen was het Max' beurt, maar hij zat niet goed in zijn vel. Ik had het reiskooitje in de kamer gezet, mogelijk raakte hij daar toch wat hyper van. We hebben de wandeling maar uitgesteld.
Vandaag lukte dat gelukkig wel. Hij zat rustig op zijn kooi, stapte op en liet zich in de reiskooi zetten. De wandeling kon beginnen. Onderweg speelde steeds maar door mijn hoofd dat Max weer bijna als vanouds is. Een pittige, maar ook lieve vogel. Ergens op een Amerikaanse website heb ik iets gelezen over amazonepapegaaien en 10-jarige leeftijd. Er was daar iets mee!
Al mijmerend genoot ik van de wandeling.  Als ik straks thuis ben, ga ik Max kortwieken! Hij is rustig en ik kan het niet meer uitstellen. Nu durf ik het! En het is goed gegaan, geen beet, geen geschreeuw, hooguit wat verontwaardiging.