Al werden ze hier in Rhodos zonder uitzondering slecht gevoerd. Allemaal aten ze zonnepitten. Hun veren waren stuk voor stuk rommelig en soms waren ze kaal. Maar vrijheid was wel waar ze het meest van genoten. Van pellets hebben ze hier nooit gehoord. Ook niet van speelgoed, of een andere vorm van verrijking. Maar ik zeg het nogmaals, de papegaaien die vrij op een standaard of iets dergelijks stonden, hadden het wel het leuks.
Dit was wel het meest schrijnende voorbeeld, in een klein kooitje, gepest door kinderen. Het enige wat ik kon doen was die kinderen wegsturen, maar verder niet. Toch zag de grijze roodstaart er wel goed uit. Misschien had hij toch nog een verborgen goed leven!
Deze twee hadden het goed naar hun zin. Tussen de mensen en met elkaar. Lekker schreeuwen.
Ik wil er nog aan toevoegen dat ik geen waardeoordeel geef. Ik ben ook nog steeds zoekende naar waar mijn vogels zich het beste bij voelen. Maar dit is wat mij het eerst opviel. Dat de vogel die niet in een kooitje zat, wel het meest op zijn gemak was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten