Het gaat haar om de aandacht die ze krijgt, met en name om de hoeveelheid tijd waar ze genoegen mee neemt. Een maal per week ga ik 's avonds ook nog eens de deur uit voor de fotoclub waar ik lid van ben. Op die momenten hebben zij beiden wel aandacht gekregen. Max mag dan ook op zijn klimboom blijven zitten en Noa heeft even op schoot gezeten. Met behoorlijk wat tegenzin laat zij zich weer terug in haar kooi zetten. Als bevroren blijft zij enkele seconden zitten en start dan haar protest. Goed, als ik weg ben, geeft zij het waarschijnlijk wel op. Maar de volgende avond moet ik het bezuren. Ze is flink kattig als je dat van papegaaien kan zeggen. Ze bijt, schreeuwt en geniet nauwelijks van de aandacht die ze krijgt. Met geen enkele vorm van aandacht neemt zij genoegen. Het is eigenlijk een onhandelbaar kind op dat moment.
De volgende dag ben ik meestal thuis en dan is alles weer goed. Echt reuze gezellig, en genoeglijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten