Dit is niet een blog over papegaaien, waarbij alles zo goed gaat, ze zo lief, mooi, slim e.d. zijn. Die websites zijn er al genoeg. Nee, dit wordt de realiteit over het houden van een mannelijke blauwvoorhoofd amazone, de zogenaamde pittige amazonesoort, die extreem agressief kan zijn. Ik start dit blog op het moment dat ik het eigenlijk allemaal niet meer weet, en mijn zoektocht begint naar een oplossing.
Blauwvoorhoofdamazone
vrijdag 31 augustus 2012
woensdag 29 augustus 2012
Kritische benadering
Dierendag in Rhoon bezocht, waarbij ik een korte lezing van
Jan Hooimeijer, vogelarts van de
Kliniek voor Vogels bijwoonde. Hij gaf
informatie over de achtergronden van papegaaien en parkieten en veel
voorkomende gezondheidsproblemen en gedragsproblemen. Hij is erg kritisch, maar
door die kritische benadering van interactie mens/dier, ben ik wel anders naar
mezelf in combinatie met de papegaaien gaan kijken. Het heeft mij geholpen. Ik
zal daar later nog op terug komen. Interessante informatie is te vinden
op zijn website.
De grijze roodstaart is mee geweest, in de reiskooi
weliswaar, maar al snel was ik overgehaald om haar er uit te laten. Zij heeft
nadat ze even moest wennen, genoten van de dag.
De grijze roodstaart zit bij deze mevrouw. Ik heb net van haar een demonstratie gehad "nagels verzorgen bij papegaaien".
maandag 27 augustus 2012
zondag 26 augustus 2012
Goed en slecht
Vogels hebben geen idee of ze goed of slecht doen, ze zijn
zogenaamd amoreel. Ze voelen geen spijt als zij een hap hebben genomen uit de
bank of iets dergelijks. Ze schamen zich ook niet als ze geen goed gedrag
hebben getoond. Ze zijn wat ze zijn, tam, liefdevolle en betrouwbare dieren.
Liefde en respect moet worden verdiend – dit zal niet lukken in een dag, een
week, of misschien zelfs een maand, maar het zal komen.
zaterdag 25 augustus 2012
Gelukkige papegaai
Hoe krijg ik een gelukkige papegaai? Dat is mijn
alomvattende vraag. Ik ben steeds verschillende details aan het uitzoeken en
beschrijven, maar de vraag is natuurlijk, hoe krijg ik ze gelukkig. Ik
realiseer me dat ze veel alleen zijn omdat ik een drukke baan heb. Zij hebben
speeltjes, die ik vaak afwissel. Maar voldoen die aan hun avontuurlijke
karakter? Soms verstop ik wat voer, of ze krijgen papier om te scheuren, maar
avontuur?
Mijn voornemen is om de Amazonepapegaai op een touwring te
leren opstappen, zodat mijn handen wat veiliger zijn. Dat is de eerste
belangrijke stap. Als ik dat voor elkaar krijg, dan kan ik hem ook weer
meenemen naar andere ruimtes in huis en uiteindelijk weer mee naar het park
voor een wandeling.
Dus: opstappen op touwring, woord leren “telefoon”, fluiten.
En echt quality time plannen.
De grijze roodstaart is makkelijker mee te nemen, dat ga ik
dagelijks proberen.
Kortom, het hebben van papegaaien is niet een hobby, maar
een manier van leven.
vrijdag 24 augustus 2012
Zingende amazonepapegaai
Je gelooft het bijna niet, maar omdat amazones gek zijn op muziek, vooral opera-achtige zang vinden ze mooi, doen ze dit dan ook relatief gemakkelijk na. Geniet er van.
donderdag 23 augustus 2012
Wandelen.
Wandelen, het lijkt zo op niks. Maar vanmiddag zat ik met tranen in de ogen in het park, samen met Max. Nog wel in een reiskooi, maar toch, ik was weer buiten met hem. Ik was zo ontroerd om te zien hoe nerveus hij eigenlijk was. Voordat hij in zijn mandje zat, terwijl hij er vroeger van genoot. Hij trilde helemaal van spanning. Ik heb hem in het mandje gelokt met een walnootje, maar uiteindelijk stapte hij toch op en kon ik hem in de mand zetten. We hebben beiden genoten van het moment.
Op de website van kliniek voor vogels las ik dat een wandeling buiten voor iedere papegaai goed is, maar zeker voor een papegaai met "gedragproblemen". Het voelde inderdaad heel goed om zo een half uurtje buiten te zijn en de vogels te horen stjilpen. Ook de grijze roodstaart genoot met volle teugen.
woensdag 22 augustus 2012
Warmte
De warmte neemt toe, het broedgedrag neemt ook toe.
Gisteravond wilde de Amazonepapegaai niet in zijn kooi om te gaan slapen. In
het stikdonker zat hij op zijn kooi en als ik in de buurt kwam, zette hij al
zijn veren uit en probeerde mij weg te jagen. Het was ongeveer 27 graden in de
kamer en dat al enige dagen. Dit is dus ook een aandachtspunt.
We hebben aan het begin van de avond nog wel “woorden leren”
gedaan, waarbij ik de telefoon laat zien, geluiden maak en “telefoon” zeg. Hij
is dan attent, maar nog niet aan het praten. Hij zegt zijn eigen woorden nog.
maandag 20 augustus 2012
Spelletjes
Van een vriendin kreeg ik de tip om als een soort interactie
te fluiten met de papegaaien. Helaas komt er bij mij alleen maar een schor
geluid uit. Op het internet heb ik wat whistles gedownload, die gebruik ik nu om
ze van iets ongewenst af te leiden. Ook heb ik een App met whistles op mijn
telefoon. Je ziet dat zij hun oortjes spitsen, met een scheef kopje luisteren,
en al snel fluiten ze het wijsje na.
Kiekeboe, kan ook altijd veilig, zelfs in de meest
agressieve tijden.
Woorden leren in combinatie met het voorwerp tonen, heeft
ook altijd de belangstelling. Ik heb een speelgoedtelefoontje. Ik houd dit in
mijn hand en noem het dan telefoon. Als ze dit doorhebben, kan ik ook nog de
kleur noemen, of bijvoorbeeld een vraag stellen: Wat is dit?
zondag 19 augustus 2012
Sproeien
Met een flinke wasbeurt sluiten we het warme weekend af. De vogels genieten van het sproeien.
zaterdag 18 augustus 2012
vrijdag 17 augustus 2012
Consequent blijven
Als je wat later thuiskomt, bijvoorbeeld omdat je op bezoek
bent geweest, dan vind ik het meestal moeilijk om de papegaaien toch op tijd te
laten slapen. Ik zie ze dan maar kort en ik ga er van uit dat zij ook behoefte
hebben om mij een bepaalde tijd te zien. Toch blijft het bij
structuurbehoeftige papegaaien, zoals een blauwvoorhoofd amazone en een grijze
roodstaart van belang om de slaaptijden te hanteren. Ik betrapte me er van de
week een keer op. Dat ik dacht, ach laat ze nog maar even zitten. Dat is natuurlijk
niet goed. Consequent zijn! Papegaaien hun rust gunnen is ook houden van.
donderdag 16 augustus 2012
woensdag 15 augustus 2012
vakantie voorbereidingen
De vakantie staat al bijna weer voor de deur en de spanning slaat toe. Hoe krijg ik Max in zijn reiskooi? Hoe gedraagt hij zich op zijn logeeradres. Hoe moet dit, hoe moet dat? Deze spanning is natuurlijk niet goed voor de papegaaien. Hoe doen andere mensen dat? Ik ga proberen om alles op een rijtje te zetten en zo min mogelijk spanning te tonen in de omgeving van de papegaaien.
Op dit moment zitten de papegaaien rustig in de kamer, terwijl ik op mijn werkplek deze blog maak. Ze schreeuwen niet, er wordt niet agressief gedaan.
Op dit moment zitten de papegaaien rustig in de kamer, terwijl ik op mijn werkplek deze blog maak. Ze schreeuwen niet, er wordt niet agressief gedaan.
Omdat de tijd voordat ik met vakantie ga en de dieren naar
hun vakantieadres moet brengen, toch altijd al wat stressvol is, heb ik
besloten de Amazone eventueel in zijn logeerkooi mee te nemen als het niet lukt
hem in zijn reismand te krijgen. Dan maar achterin de auto. Zo, deze gedachten
en dit besluit geeft al veel rust. (Het blijven wilde dieren, en ze doen nu
eenmaal niet altijd wat we van ze verwachten.)
dinsdag 14 augustus 2012
Heftige vogel
Vanavond is het weer verschrikkelijk. De Amazone is weer bezig. Als ik thuis kom uit mijn werk, verwelkomt hij mij, peuzelt z'n eten op en nestelt zich op de speel standaard. Daar gaat hij mij met de meest lieve woordjes en geluiden lokken. Als ik naar de littekens op mijn handen kijk, ben ik gewaarschuwd. Hij is in staat om je te verleiden. Ik fluit, roep hem en we spelen kiekeboe, maar ik blijf uit zijn buurt. In zijn meest fluffy stand nodigt hij mij uit om te komen krauwen. Ik doe dat niet, maar pak een touwring waarop hij kan opstappen. Dat doet hij niet maar probeert mij weer aan te vallen. Met heel zijn lijf en flitsende ogen zet hij de aanval in. Ik feliciteer mezelf dat ik deze heb kunnen ontwijken.
Volgens advies, draai ik me om en loop weg. Vervolgens zet hij zijn volumeknop op 18, ik verlaat de kamer. Ik probeer na te gaan wat er is gebeurd? Heeft hij te lang in zijn kooi gezeten, en lokt dat hormonaal gedrag uit? Ik weet het niet. Wat een heftige vogel is dit! En wat geraffineerd.
Volgens advies, draai ik me om en loop weg. Vervolgens zet hij zijn volumeknop op 18, ik verlaat de kamer. Ik probeer na te gaan wat er is gebeurd? Heeft hij te lang in zijn kooi gezeten, en lokt dat hormonaal gedrag uit? Ik weet het niet. Wat een heftige vogel is dit! En wat geraffineerd.
zondag 12 augustus 2012
agressief gedrag
Ik lees: “als een papegaai zich in het bijzonder gebonden
voelt aan een persoon (en dat is in het geval van Max zo) dan kan hij deze
persoon gaan zien als zijn partner en sterk gaan reageren als anderen deze
persoon benaderen. Bijten is dan een poging om dominantie te tonen. Als
eigenaren hun dominantie niet al langere tijd tonen, kan dit voorkomen. Als dit
door gedrag plaatsvindt, dan moet de vogel niet gestraft worden of men moet
niet sterk agressief reageren, maar de oplossing is de papegaai terug op zijn
kooi zetten en geen aandacht meer geven. Het beste antwoord op agressief gedrag
is dus geen antwoord en geen aandacht. De papegaai zal snel beseffen dat zijn
gedrag niets uithaalt. “
zaterdag 11 augustus 2012
Verandering van voeding
Mijn papegaaien eten beiden Harrinsons brokken. De lifetime
coarse. Mogelijk is deze brok te rijk voor Max. Het is denkbaar dat hij
hierdoor het gehele jaar in voorjaarstemming is. Ik heb een andere brok
geprobeerd, maar ook dit heeft geen invloed gehad op zijn gedrag. Even leek het
erop dat het werkte. Of misschien wilde ik het wel heel graag. Wanhopig struin
ik het internet af. Er staan wel soortgelijke verhalen gepubliceerd, maar
altijd voor de duur van hooguit twee tot drie maanden. Gedragsmatig, wat doe ik
verkeerd!
Na de vakantie hoor ik van de oppas dat Max lief is geweest,
geen centje pijn. Geen agressief gedrag. Mogelijk is verandering van huis voor
hem aanleiding in zijn gewone stemming terecht te komen. Nog steeds
hoopvol.
vrijdag 10 augustus 2012
Vermijden
Ik ontloop het probleem een beetje. Ik stop oordopjes in
mijn oren en loop met een grote boog langs de kooi. Het wordt najaar en de
vakantiepapegaaien komen drie weken logeren. Max moet ik veelal apart houden,
omdat hij bijt, en de andere papegaaien verjaagt. Hij zit als een soort koning
boven op de speelboom, terwijl de anderen zich over de grond uit de voeten
maken. Ik moet extra oppassen omdat hij ook naar pootjes bijt. Ik plan
zijn vrijheden buiten kooi, zodat de anderen veilig zijn. Ik vraag me toenemend
af of dit wel een leuk leven voor hem is.
Ik surf het internet af en vind een cursus over papegaaiengedrag. Ik besluit de webmaster van de site te mailen en mijn wanhoop uit te spreken. Ik word meteen teruggemaild met enkele tips. Zij geven een cursus, ergens in Schiedam, dat is niet zo ver weg. Ik besluit me op te geven.
woensdag 8 augustus 2012
Kennismaking met Max
Blauwvoorhoofdamazone.
dinsdag 7 augustus 2012
Boeken over papegaaien.
Sally Blanchard schrijft in “Companion Parrot Handbook” dat
papegaaien aandacht nodig blijven hebben, ook in de broedtijd. Benader de vogel
voorzichtig, en raak hem minder aan. (Hier word ik blij van, want ik voelde me
heel schuldig over het feit dat ik Max niet meer op schoot liet zitten. ) Zij
geeft ook nog als tip om de vogel te trainen op te stappen op een stok of touw,
zodat hij ook in de broedtijd onder controle te houden is, zonder dat je
gebeten wordt.
In “Papegaaien van A tot Z” schrijft Thiely de Moor een heel
stuk over hoe partnergedrag kan worden voorkomen. Zij beschrijft het als dat de
papegaai leeft in een groep, en zo ook het gezin (inclusief de hond) als een
groep ziet. Binnen die groep heeft de papegaai familie en vrienden én een
partner. Met die partner gaat het er soms ruw aan toe. Er wordt ook regelmatig
gevochten om de dominantie uit te vechten. Zo ook als de papegaai jouw als
partner is gaan zien. Streef er naar om een vriend te worden, d.w.z. begrenzen,
regels stellen e.d. Interessante dieren eigenlijk, die papegaaien.
Ik zal overigens ook een boekenlijst aanmaken.
maandag 6 augustus 2012
Gedragscursus
Gedragscursus
Ik had, toen ik Max pas had, al eens een cursus gedaan. Het
was een vierdaagse cursus, waarin de algemene verzorging, gedrag en trainingen
aan bod zijn gekomen. Ik bladerde de informatie nog eens door. Iets over
partnergedrag misschien, Ach nee, ik laat Max nooit op mijn schouder zitten, ik
raak zijn lijf nooit aan, hooguit even kopje krauwen. Met het voeren zat ik nog
wel even. Amazones zijn wat gevoelig, ze worden eigenlijk alleen gevoerd als ze
ziek zijn en dan wel door hun partner. Max wordt dagelijks door mij gevoerd.
Hmm. Nu ik het zo schrijf, is dat nog wel een aandachtspuntje.
Trainen vind ik erg moeilijk met een papegaai die niet
helemaal betrouwbaar is. Negen van de tien keer reageerde hij op mijn
trainingspogingen, met opgewonden gedrag: een groot uitgewaaierde staart, felle
ogen. Als ik hem liet draaien op een stok, of iets anders eenvoudigs, dan
eindigde de training meestal in tranen, mijn tranen wel te verstaan. Een beet
bleef meestal niet lang uit.
Ik ga m’n voorraadje boeken raadplegen.
Bezoek aan de dierenarts
Zoals gezegd, heb ik een afspraak gemaakt bij een dierenarts - niet helemaal gespecialiseerd in papegaaien - maar bij mij vorige bezoek aan haar, straalde ze veel vertrouwen uit.
Max vond het leuk om mee te gaan, en in de auto zat hij te kletsen. In de wachtruimte ging ook nog alles goed. Daarna stond de reiskooi op de behandeltafel en lichtte ik de dierenarts in over het probleem. Hm, was haar reactie. Ik moet hem even onderzoeken. Tja, zei ik, een waarschuwing is misschien wel op z'n plaats. Dat wuifde zij weg. Ik mocht ook niet helpen om hem uit zijn reiskooi te halen. Ze ging te werk zoals ik dat al eerder gezien heb, met een handdoek en hem zo proberen te vangen. Hij liet zich overrompelen en zat half in de handdoek. Hij klemde zich vast met zijn nagels rond haar vinger. Dit moet verschrikkelijk pijn hebben gedaan. Ik heb de poot losgemaakt, waarna Max ontsnapte en op de grond terecht kwam. "Dat is een kwaaie", was haar reactie en ik beaamde dat. Hij is ook erg mager, maar meer onderzoek kon zij niet meer doen.Max liet zich niet meer onderzoeken. Met de mededeling dat zij contact ging zoeken met Utrecht, en zij mij op de hoogte zou houden, verliet ik de praktijk. Na enige tijd hoorde ik dat het hoogstwaarschijnlijk "iets gedragsmatig zou kunnen zijn". En nu?
Max vond het leuk om mee te gaan, en in de auto zat hij te kletsen. In de wachtruimte ging ook nog alles goed. Daarna stond de reiskooi op de behandeltafel en lichtte ik de dierenarts in over het probleem. Hm, was haar reactie. Ik moet hem even onderzoeken. Tja, zei ik, een waarschuwing is misschien wel op z'n plaats. Dat wuifde zij weg. Ik mocht ook niet helpen om hem uit zijn reiskooi te halen. Ze ging te werk zoals ik dat al eerder gezien heb, met een handdoek en hem zo proberen te vangen. Hij liet zich overrompelen en zat half in de handdoek. Hij klemde zich vast met zijn nagels rond haar vinger. Dit moet verschrikkelijk pijn hebben gedaan. Ik heb de poot losgemaakt, waarna Max ontsnapte en op de grond terecht kwam. "Dat is een kwaaie", was haar reactie en ik beaamde dat. Hij is ook erg mager, maar meer onderzoek kon zij niet meer doen.Max liet zich niet meer onderzoeken. Met de mededeling dat zij contact ging zoeken met Utrecht, en zij mij op de hoogte zou houden, verliet ik de praktijk. Na enige tijd hoorde ik dat het hoogstwaarschijnlijk "iets gedragsmatig zou kunnen zijn". En nu?
zondag 5 augustus 2012
Wat is er mis met mijn amazone?
Ongeveer een jaar geleden gebeurde het, zomaar ineens. Als donderslag uit heldere hemel. Max, mijn 10 jaar oude Blauwvoorhoofd amazone zit op mijn knie, zoals wel vaker. Maar hij is toenemende onrustig, flitsende ogen, soms ligt hij plat als een eend. Ik besluit hem terug op zijn kooi te zetten, want dit bevalt mij helemaal niet. Ik laat hem opstappen en zodra ik zelf opsta om hem naar zijn kooi te brengen, hangt hij in mijn hand. Ik sla hem van mij af, met moeite laat hij los en valt op de grond. Mijn hand drupt van het bloed. Ik loop weg, omdat ik niet meer in staat ben normaal te denken.
Een hele tijd later, zit ik met mijn verbonden hand, te bedenken wat ik nu moet doen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik doodsbang ben voor mijn huisdier. Vooralsnog laat ik hem zitten waar hij zit. En ik besluit een afspraak te maken met de vogelarts. Daarover later meer.
Een hele tijd later, zit ik met mijn verbonden hand, te bedenken wat ik nu moet doen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik doodsbang ben voor mijn huisdier. Vooralsnog laat ik hem zitten waar hij zit. En ik besluit een afspraak te maken met de vogelarts. Daarover later meer.
Abonneren op:
Posts (Atom)