Blauwvoorhoofdamazone

Blauwvoorhoofdamazone

donderdag 31 januari 2013

Muziek

Papegaaien zijn gek op muziek en spelen vaak met speeltjes die geluid maken.

maandag 28 januari 2013

Rustig een brokje eten

Max is echt heel relax de laatste dagen. Hier geniet hij van een brokje.

zondag 27 januari 2013

Geduld


Vanmorgen bij het kooien schoonmaken, heb ik net niet goed opgelet. Max zat op de klimboom en ik ging de kooi schoonmaken en het speelgoed wisselen. Ik draai me om en Max zit prinsheerlijk op zijn kooi. Breeduit zodat ik er niet meer langs durf. Of kan het wel? Het ziet er zo rustig uit, geen aanval.  Toch aan zijn uitgewaaierde staart te zien, laat ik hem toch maar even zo zitten. Geduld, is iets wat ik vaker moet toepassen bij de papegaaien. Geduld. 

vrijdag 25 januari 2013

Patronen (2)

Nog even wil ik op de patronen terugkomen. Ik heb al eerder geschreven over een boze grijze roodstaart. Nou woensdagochtend was het weer zover. De avond tevoren ben ik weggeweest en 's morgens is Noa zo dwars als het maar zijn kan. Ze bijt me driemaal venijnig in de hand, omdat ze niet op wil stappen. Ik heb daar geen aandacht aan geschonken, wel heb ik haar gewoon op laten stappen (bijten mag geen middel worden om te doen wat ze zelf wilt), Maar haar avond is dan zo heel anders verlopen, dat ze dat niet licht kan vergeten. Dit, terwijl Max deze onderbreking van zijn patroon helemaal niet erg lijkt te vinden. Hij geniet van een avondje op zijn klimstandaard.

maandag 21 januari 2013

Patronen

Vanavond viel het mij voor het eerst op. Er is een patroon in het gedrag van de amazonepapegaai. Ten eerste is er verschil tussen het weekend (ik ben vrij en vaker met ze bezig) en door de weeks (alleen in de avond aandacht).
Op maandag is het zo:
- in het halfdonker volgt Max 's morgens mijn activiteiten slaperig.
- bij thuiskomt is hij blij en enthousiast.
- na de gebruikelijk verzorging (eten, drinken en schoonmaken) speelt hij druk op zijn klimboom
- daarna gaat hij eten
- dan volgt er weer een rustmomentje
- nu kan ik hem krauwen (en zou ik hem ook nog meer kunnen benaderen?)
- daarna speelt hij weer wat, klimt hoog in de speelboom, zoekt ruzie met de grijze roodstaart
- hij wordt zeer luidruchtig, schreeuwt het uit.
- duikt zijn kooi in en eet nog wat
- daarna is het slaaptijd.

Alle werkdagen gaat het zo.

zondag 20 januari 2013

gevaar in huis


Nu het heel koud is in Nederland, willen we 's avonds (of ook overdag) nog wel eens de open haard aansteken. Gezellig naar de vlammetjes staren. Althans, dat doe ik graag. De vogels zitten of op de klimboom, of bij mij op de leuning van de stoel. Alles lijkt vredig, maar opletten. Nog voor je er erg in hebt, schrikken ze ergens van, fladderen ze op en komen veel te dicht bij het vuur terecht. Paniek!



Ik heb daarom een haardscherm geplaatst, niet dat dit de warmte tegenhoudt, maar ze kunnen niet direct in de vlammen terecht komen. Oppassen voor gevaren in huis blijft noodzakelijk. 

zaterdag 19 januari 2013

Veel vaker samen




Ik probeer zoveel mogelijk de vogels samen te laten zijn. Dus samen spelen op de klimboom. Vaak is het nog samen ruzie maken of zelfs vechten, waarbij één van beiden wegvliegt. Soms is het Noa, soms is het Max. En als het Max is moet ik nog wel steeds wat overwinnen om het van de kast te halen, op te laten stappen op de hand en hem weer terug te brengen naar zijn kooi of de klimboom. Toch is het al een paar maanden geleden zelf dat ik de laatste beet heb opgelopen. 11 november 2012 om precies te zijn.  Hoelang zou dit gaan duren. Die vrees om gebeten te worden? 

vrijdag 18 januari 2013

Onder de lamp




Noa is inmiddels gewend aan de nieuwe lamp. Dat is redelijk snel gegaan eigenlijk. De lamp past heel mooi boven de kooi. Het is belangrijk dat het licht van boven komt en niet van de zijkant. Anders gaat de vogel steeds in de lamp kijken. Het licht van boven geeft een natuurlijk effect. Ik merk ook dat door de reflectoren er meer licht beschikbaar is.

dinsdag 15 januari 2013

speelgoed




Het speelgoed pakket bestaat uit verschillende acryl speeltjes geschikt voor grotere papegaaien. Een schommel, een ratelachtig dingetje met een balletje er in, ook nog een druiventrosje. Afijn, voor elk wat wils. De schommel biedt de meeste uitdaging. Ik ben benieuwd.
Nadat de kooien en de klimboom zijn schoongemaakt, heb ik wat nieuwe speeltjes opgehangen. Niet te veel, het moet een uitdaging blijven en geen overkill. 
Max heeft al gespeeld met het rateltje en de druiventros. 

De daglichtlamp schuif ik telkens een centimetertje dichter naar de kooi. Net zolang tot dat hij kan branden.


zondag 13 januari 2013

daglichtlamp

Ik heb een nieuwe daglichtlamp gekocht bij Northern Parrots. Ik heb gemerkt dat Noa, de grijze roodstaart er erg veel baat bij heeft in de wintermaanden regelmatig extra daglicht te krijgen. Zij heeft geen kramp meer in haar poten, valt niet meer van haar stok en haar veren zijn steviger en glanzender. Veren braken nogal eens nog voordat ze helemaal volgroeid waren. Ik heb hier al eerder over geschreven. Ik had een armatuur van Ikea met een beetje improvisatie naast de kooi staan. Uiteindelijk besloot ik in de januariSale
 maar eens een echte floorlamp aan te schaffen. Een lamp die veilig is voor de vogel maar die er ook nog een beetje mooi uitziet.
Maar wat, bij het unboxing had ik een UK-lamp met een UK-stekker. Oh, jammer, jammer. Maar gelukkig biedt de Handyman uitkomst in de vorm van een adapter.




De lamp staat nu met enige afstand van de kooi om te wennen. Ik heb hem ook nog niet aan gedaan. Het is een hele spannende tijd voor de grijze roodstaart geweest, en daarom wil ik haar ook wat rust gunnen.




zaterdag 12 januari 2013

Unboxing

Gisteren ontvingen we de bestelling van papegaaienspulletjes uit Engeland. Ik maakte daar een unboxing video van. Check de website van Northern Parrots voor nog veel meer Sale.
Sinds de belastingtarieven op diervoeding verhoogd zijn naar 19%, is het voordelig om een voorraadje te kopen in Engeland

Opmerking: je moet wel een creditcard hebben. 

maandag 7 januari 2013

Prooidier

Gisteren keek ik gefascineerd naar de DVD van Planet Earth. Ik zat zo te mijmeren over de prooidieren en ik probeerde me iets van hun angst voor te stellen. Dat je als jong dier opgejaagd wordt door een roofdier of zelfs roofdieren. Ik realiseerde me dat mijn papegaaien ook prooidieren zijn. Zij hebben bij mij natuurlijk niets te vrezen, maar ik kan begrijpen dat bijvoorbeeld voor Max, een amazone die veelal in de bomen zit veilig onder gebladerte, er minder te vrezen is als voor grijze roodstaarten. Die eten vaak op de grond met een hele groep. Eén van hen staat op de uitkijk, de anderen zijn heel alert. Iedere verandering wordt gezien als potentieel gevaar. Ik heb al eens eerder iets over angst geschreven. Ik probeerde me toen ook een voorstelling te maken met wat dat is. Wanneer ga je als prooidier denken, dat het allemaal wel veilig is in je buurt?

zondag 6 januari 2013

stress loopt nog even door

Aan mijn hand is altijd te zien, hoeveel stress mijn grijze roodstaart heeft. Dit moet ik uitleggen. Als ik Noa laat opstappen is dat altijd op mijn rechter hand. Meestal zit ze rustig en kan ik haar makkelijk verplaatsen naar een andere plek. Maar is zij gestrest, dan knijpt ze, en hangt bijna aan mijn hand/vingers. Of de nagels gevijld zijn of niet, door de druk die zij uitoefent, prikt ze uiteindelijk door mijn vel heen. Ook schreeuwt zij meer dan normaal, van die schelle jammerende schreeuwen.
We hebben het huis opgeruimd, zie vorige post, en door al die onrust heeft Noa het niet gemakkelijk. Het valt mij op dat Max er veel minder last van heeft. Die heeft zijn plekje in de zon weer opgezocht en geniet van de terugkerende rust in huis.
Het lijkt er op dat Noa wat langer nodig heeft om alles weer te vertrouwen.

vrijdag 4 januari 2013

Gerommel in huis



Vandaag heb ik de kerstboom weggehaald en alle andere kerstversiering. Dat geeft altijd veel onrust, maar Max en Noa hebben zich daar goed doorheen geslagen. Geen geschreeuw en geen nerveus gefladder.
Omdat ik van internet pakket ben gewisseld moesten ook alle snoeren en dergelijk veranderd worden. Ik hoopte dat ik de kooien kon laten staan op de plek waar ze stonden. Ik heb een lange muur die ik helemaal papegaaiproof heb gemaakt en ik wil de kooien wel daar graag tegen laten staan. Met een hele kleine verandering, moet het zo lukken.

De klimboom staat nu in het midden, als het goed is moeten beiden de speelstandaard kunnen bereiken zo. Omdat ik ze de laatste tijd dagelijks bij elkaar op de klimboom heb gezet, hoop ik dat ze dat nu ook uit zichzelf gaan doen.

dinsdag 1 januari 2013

Gelukkig nieuwjaar, terugblik 2012

In augustus 2012 ben ik gestart met dit blog. Onderstaand stukje illustreert mijn drijfveer.




Wat is er mis met mijn amazone?
Ongeveer een jaar geleden gebeurde het, zomaar ineens. Als donderslag uit heldere hemel. Max, mijn 10 jaar oude Blauwvoorhoofd amazone zit op mijn knie, zoals wel vaker. Maar hij is toenemende onrustig, flitsende ogen, soms ligt hij plat als een eend. Ik besluit hem terug op zijn kooi te zetten, want dit bevalt mij helemaal niet. Ik laat hem opstappen en zodra ik zelf opsta om hem naar zijn kooi te brengen, hangt hij in mijn hand. Ik sla hem van mij af, met moeite laat hij los en valt op de grond. Mijn hand drupt van het bloed. Ik loop weg, omdat ik niet meer in staat ben normaal te denken.

Een hele tijd later, zit ik met mijn verbonden hand, te bedenken wat ik nu moet doen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik doodsbang ben voor mijn huisdier. Vooralsnog laat ik hem zitten waar hij zit. En ik besluit een afspraak te maken met de vogelarts. Daarover later meer.

Gelukkige papegaai
Hoe krijg ik een gelukkige papegaai? Dat is mijn alomvattende vraag. Ik ben steeds verschillende details aan het uitzoeken en beschrijven, maar de vraag is natuurlijk, hoe krijg ik ze gelukkig. Ik realiseer me dat ze veel alleen zijn omdat ik een drukke baan heb. Zij hebben speeltjes, die ik vaak afwissel. Maar voldoen die aan hun avontuurlijke karakter? Soms verstop ik wat voer, of ze krijgen papier om te scheuren, maar avontuur?
Mijn voornemen is om de Amazonepapegaai op een touwring te leren opstappen, zodat mijn handen wat veiliger zijn. Dat is de eerste belangrijke stap. Als ik dat voor elkaar krijg, dan kan ik hem ook weer meenemen naar andere ruimtes in huis en uiteindelijk weer mee naar het park voor een wandeling.
Dus: opstappen op touwring, woord leren “telefoon”, fluiten. En echt quality time plannen.
De grijze roodstaart is makkelijker mee te nemen, dat ga ik dagelijks proberen.
Kortom, het hebben van papegaaien is niet een hobby, maar een manier van leven.

In september 2012 viel mijn vakantie. Ik schreef hier het volgende over:

Vakantie
Ik ben erg opgelucht. De voorbereidingen zijn goed gegaan. De amazonepapegaai stapte goed, en let op, op mijn hand. Zonder bijten of dreigende houding. Op hun logeeradres, de papegaaien zijn daar heel vaak geweest, is de amazone (gastheer) heel dreigend geworden naar de grijze roodstaart (gastheer). Zij moesten als het ware uit elkaar gehaald worden. Amazones hebben dus ook invloed op elkaar.Het is allemaal goed opgelost, maar ik voel me wel een beetje schuldig. De grijze roodstaarten hebben wel samen gezeten en hebben het ook leuk gehad. Ik merk dat ik door het amazonegedrag weer een beetje van streek raak. Morgen ga ik ze ophalen, maar ik ga me wel goed voorbereiden en me consequent opstellen.

Niet gebeten worden!
Gisteren was het weer zo'n dag. Gewoon een rustige zondag zonder veel bijzonderheden. De amazone heeft gerommeld met zijn takken was over het algemeen rustig. Geen geschreeuw, ook als ik de kamer verliet niet. Prima. Geen klachten. 's Morgens ben ik met de Grijze roodstaart naar het park geweest. Zij heeft voor het eerst op een echte tak in een echt boom gezeten, wel onder protest, want zij houdt niet zo van al dat "natuurlijke".
's Middags is het mijn plan om Max mee te nemen voor een wandeling. 's Middags is hij over het algemeen beter te pruimen. Maar wat gebeurt er, steeds als ik in de buurt kom, dan haalt hij uit. Met zijn flitsende ogen, staart uitgewaaierd probeert hij mijn weg te jagen. Ik waarschuw hem met een streng "nee", en "pas op". Ik laat hem dan even zitten maar na een half uur herhaalt zich dit. Ik laat hem met een streng "stap op" opstappen op de touwring, hij doet dat met één poot (en ik neem naar genoegen mee). Ik weet niet of ik hier fout aan gedaan heb, maar ik had het idee dat ik hem anders zou gaan "breken", en daar voel ik niet veel voor.
Helaas, geen wandeling voor Max, maar ik heb er voor gekozen om me niet te laten bijten!
Later die middag, ik zat al met natte haren en een joggingbroek aan, hoorde ik Max knarsen en zat hij heeft rustig op zijn klimboom. Ik nam meteen het besluit om toch nog naar buiten met hem te gaan. Dat verliep goed. Het blijft opletten dus!

Ik oktober 2012 was er een doorbraakje.

Doorbraakje
Gisterenavond heeft de Amazone weer eens op schoot gezeten. Het voelde weer zo als vanouds. Het maakte mij echt gelukkig. Zouden al mijn inspanningen vruchten af gaan werpen?
Hij zat op zijn klimboom. Ik heb hem eerst even op zijn kop gekrauwd, toen heb ik de grijze roodstaart in haar kooi opgesloten, omdat zij nogal eens voor spanningen kan zorgen. Zij verlaat namelijk haar kooi, om vervolgens tegen de stoel op te klauteren en ook op schoot te komen. Dat wordt dan hommeles.
Hij stapte meteen op en ik heb hem meegenomen. We hebben even zitten krauwen en vervolgens ging hij lekker knarsen met de snavel.
Het maakte mij heel blij.

Baas weg, schreeuwen!
Jaren zal ik met dit probleem. Mijn valkparkiet is daarmee gestart, daarna heeft de amazone het overgenomen en uiteraard deed de grijze roodstaart lustig mee. Schreeuwen zodra ik maar eventjes de kamer verliet. Eerlijk waar, gek werd ik daarvan. Ik heb heel veel geprobeerd. Niets mocht een langdurig resultaat hebben. Mogelijk omdat ik zelf na verloop van tijd vergat te prijzen als zij eens niet schreeuwden.
Toen liep ik tegen het boek aan "de papegaai die dacht dat ze een hond was" van Nancy Ellis-Bell. Zij beschrijft haar ervaringen met een wildvang Ara. Zijn schrijft dat ze met deze vogel om wilde gaan op basis van fair play. Dat sprak me aan. Duidelijk en eerlijk zijn en aangeven wat je gaat doen, zodat de papegaai leert je gedrag met je woorden te combineren.
Dit was bij mij thuis een succesformule. Steeds hield ik dit in mijn achterhoofd: fair play. Seconde voor halve minuten verdween ik uit zicht, maar steeds met de woorden "ik ben zo terug", "ik kom vanmiddag terug", als ik wat langer weg zou blijven. In eerste instantie hadden ze niet eens de kans om te schreeuwen, want dan was ik al weer en prees ze enthousiast. Steeds duurde de tijdspoze langer. En nu na maanden kan ik zeggen, het is gelukt. Ik kan nu langere tijd, bijvoorbeeld een kwartier, de kamer verlaten, zonder dat ze me hor en dol maken van het schreeuwen.

November 2012 was ik redelijk somber gestemd over Max.


Haal de pleisters maar weer!
Ja hoor, één moment van onoplettendheid, en mogelijk ook een kwestie van even mijn plannen nastreven, en de Amazone hangt al weer in mijn toch al zo getergde rechter hand. Ik wil zo graag het beste voor hem. Dan zie ik dat de zon door komt, en dan denk ik dat het nu het moment is om met Max even naar buiten te gaan. Maar Max denkt daar dan net even heel anders over. Waarom doe ik dit? Ben ik niet het juiste baasje voor hem? Ben ik hardleers? Heb ik eigenlijk te weinig tijd voor papegaaien?

Ik heb uitgehuild bij het forum van de Vrolijke Papegaai. Zij hebben mij geprobeerd gerust te stellen en dat is gedeeltelijk wel gelukt. Een persoon zei dat ze van mening van dat Max wel een moeilijke papegaai leek. Ik heb veel tips gekregen, om de beten in mijn handen te voorkomen. Ik heb een touwring, waar ik hem aan zal laten wennen, en ik ga het proberen met een handdoek om mijn hand. Een persoon zei ook dat ik eerst in huis het vertrouwen weer op moest bouwen en gedrag af moet lezen en dan pas weer naar buiten moet gaan. Ik ga weer aan de slag!

Bij de volgende blogpost kreeg ik voor het eerst comment. Dank daarvoor.

rechtvaardigen
Wat mij de afgelopen week enorm heeft beziggehouden is hoe kan ik het rechtvaardigen dat ik in mijn huis zulke agressie tolereer van een huisdier? Ik accepteer zowiezo geen agressie in mijn buurt. Ik heb voor een huisdier gekozen, en dat huisdier is soms agressief naar mij. Hoe kan ik dat rechtvaardigen? Misschien omdat mijn amazone soms zegt: "Mijn leven duurt lang, Elke scheiding is pijnlijk voor mij. Besef dat, voordat je besluit afstand van mij te doet".
Heftig he?
Als ik zover ben dat ik het kan accepteren omdat het bij zijn natuur hoort, heb ik meer rust. Als ik weet dat hij redelijk gelukkig is, kan ik ook verder. Maar dat is allemaal nog niet zover. Als ik dat filmpje zie, over de amazones in vrije vlucht, in mijn ogen zeer gelukkig, dan val ik weer terug in piekeren.
Lievelieve Max, wat doe ik fout?


Boze papegaai
Grijze roodstaart papegaaien zijn meestal heel slim. Dat zal iedereen inmiddels wel weten. Maar kunnen ze ook klokkijken. Nou, die van mij wel.
Het gaat haar om de aandacht die ze krijgt, met en name om de hoeveelheid tijd waar ze genoegen mee neemt. Een maal per week ga ik 's avonds ook nog eens de deur uit voor de fotoclub waar ik lid van ben. Op die momenten hebben zij beiden wel aandacht gekregen. Max mag dan ook op zijn klimboom blijven zitten en Noa heeft even op schoot gezeten. Met behoorlijk wat tegenzin laat zij zich weer terug in haar kooi zetten. Als bevroren blijft zij enkele seconden zitten en start dan haar protest. Goed, als ik weg ben, geeft zij het waarschijnlijk wel op. Maar de volgende avond moet ik het bezuren. Ze is flink kattig als je dat van papegaaien kan zeggen. Ze bijt, schreeuwt en geniet nauwelijks van de aandacht die ze krijgt. Met geen enkele vorm van aandacht neemt zij genoegen. Het is eigenlijk een onhandelbaar kind op dat moment.
De volgende dag ben ik meestal thuis en dan is alles weer goed. Echt reuze gezellig, en genoeglijk.







en als laatste, een reactie op al mijn zorgen van Max.

Leuk he????



Mijn voornemen is om gewoon door te gaan met dit blog. Ik hoop op meer bezoekers en op opmerkingen. Vooral die laatste zijn meer dan welkom. Het zet mij misschien ook op een ander/beter spoor. Soms is gedeelde smart ook halve smart. Ik heb ook mijn Instagram en Pinterest op dit blog gezet. Neem ook daar eens een kijkje.