Knoopjes

De afgelopen weken is het erg mooi weer geweest, waarbij de temperaturen ook in huis vaak hoog opliepen. En nog is het hier 28º. Ik heb de vogels vaak. besproeid met een fijne nevel. Wat schetst nu mijn verbazing. Er zijn veel minder, haast geen pluisveertjes. Je weet wel, bij grijze roodstaarten, die dagelijkse pluizen die overal heen dwarrelen als de vogels fladderen. Maar nu valt het me op, als je vaker sproeit, dat er geen pluimpjes meer zijn, maar nu vind ik allemaal mooie knoopjes, klaar voor de stofzuiger. Prima zo. Als de grijze roodstaart zijn veren doet, dan frommelt hij die pluisjes om tot propjes, omdat zijn verenpak minder droog is.  

Voor het eerst weer (los) buiten

Vanavond is Max weer voor het eerst sinds een jaar, los buiten. Hij is gekortwiekt, en nu is het zover. Hij geniet, ondanks dat het nog 29° is. Te warm en te zonnig voor een amazonepapegaai. We zijn onder de bomen gebleven.

Kabouter Noa

 

Grapje.

Vandaag waren we in de kinderboerderij waar van die borden staan om de kinderen te fotograferen. Ik heb Noa er in gezet, eerst stribbelde ze tegen maar al snel liet zij zich fotograferen.

 

Rode poten, zoete kersen

De papegaaien genieten van een kers met pit en al. Een poot kleurt rood, omdat ze hem in de poot vasthouden, terwijl het sap over hun  pootjes loopt.

Kortwieken

Ik heb een weekje vakantie, maar heb ook hele drukke plannen. Dit betekent aandacht goed verdelen tussen papegaaien en activiteiten. Vooral moet ik er om denken niet te gaan staren, niet alles om de vogels te laten draaien enzovoort. Ik moet gewoon leven,  en mijn papegaaien leven mijn leven mee. Ze worden overal bij betrokken, maar niet als eerste, belangrijkste.
Dit is mijn geheugensteuntje. Nu gaan we genieten van het mooie weer. Eerst is Noa mee geweest naar het park. Mensen wilden foto's van haar maken. Leuk he? Toen was het Max' beurt, maar hij zat niet goed in zijn vel. Ik had het reiskooitje in de kamer gezet, mogelijk raakte hij daar toch wat hyper van. We hebben de wandeling maar uitgesteld.
Vandaag lukte dat gelukkig wel. Hij zat rustig op zijn kooi, stapte op en liet zich in de reiskooi zetten. De wandeling kon beginnen. Onderweg speelde steeds maar door mijn hoofd dat Max weer bijna als vanouds is. Een pittige, maar ook lieve vogel. Ergens op een Amerikaanse website heb ik iets gelezen over amazonepapegaaien en 10-jarige leeftijd. Er was daar iets mee!
Al mijmerend genoot ik van de wandeling.  Als ik straks thuis ben, ga ik Max kortwieken! Hij is rustig en ik kan het niet meer uitstellen. Nu durf ik het! En het is goed gegaan, geen beet, geen geschreeuw, hooguit wat verontwaardiging. 

Vogels

Zo 's avonds heerlijk nog buiten, zie ik heel veel soorten vogels langs vliegen. Als je er op let, zijn er hier veel soorten.
Meeuwen zowiezo, maar die zijn overal. Duiven, spreeuwen, veel vlaamse gaaien, blauwe reigers, eenden, ganzen. In de verte hoor ik een pauw waarschijnlijk van de kinderboerderij.  Zwaluwen zijn er ook veel, en kraaien. En dan, en daar wil ik natuurlijk naar toe, de toenemende zwerm halsband parkieten. Rond negen uur in de avond groeperen en hergroeperen zij zich luidkeels. De lokale vogels maken veel minder geluid. Maar die parkieten schreeuwen wat af. Ze proberen elkaar te bereiken en als er een paar afdrijven, dan schreeuwt de hele groep. Zo zal dat met papegaaien natuurlijk ook gaan. Grote zwermen op zoek naar eten. Allemaal bij elkaar blijven, laten weten waar je bent. Ik heb een link van filmpje er bij gedaan van de zwerm parkieten in en rond het Zuiderpark, maar volgens mij zitten ze door heel Rotterdam e.o.

https://www.youtube.com/watch?v=5YepscqLPj4&feature=youtube_gdata_player