Aan mijn hand is altijd te zien, hoeveel stress mijn grijze roodstaart heeft. Dit moet ik uitleggen. Als ik Noa laat opstappen is dat altijd op mijn rechter hand. Meestal zit ze rustig en kan ik haar makkelijk verplaatsen naar een andere plek. Maar is zij gestrest, dan knijpt ze, en hangt bijna aan mijn hand/vingers. Of de nagels gevijld zijn of niet, door de druk die zij uitoefent, prikt ze uiteindelijk door mijn vel heen. Ook schreeuwt zij meer dan normaal, van die schelle jammerende schreeuwen.
We hebben het huis opgeruimd, zie vorige post, en door al die onrust heeft Noa het niet gemakkelijk. Het valt mij op dat Max er veel minder last van heeft. Die heeft zijn plekje in de zon weer opgezocht en geniet van de terugkerende rust in huis.
Het lijkt er op dat Noa wat langer nodig heeft om alles weer te vertrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten