Hondenfluisteraar

Vandaag heb ik weer naar een uitzending gekeken van Cesar Millan, oftewel de dogwhisperer. Hij attendeerde de jonge moeder die drie honden had en een kleine baby, minder nerveus te doen. Ik linkte dit meteen aan mezelf. Naarmate ik minder stress ging vertonen in het zicht van mijn papegaaien, werden zij ook rustiger. Ik neem nu de leiding b.v. door Noa gewoon weer terug in haar kooi te brengen als zij uit zichzelf naar mij toe kwam wandelen. Ik vind dit nog steeds leuk, maar laat het niet meer toe.
Max heb ik ook een beetje met rust gelaten, niet juist willen gaan wandelen als hij net begonnen was met zijn dutje. Niet meer reageren op geschreeuw, niet meer angstig langs zijn kooi lopen, bang een beet te krijgen. Van de week kwam Max op de grond terecht, ik heb hem daarna op laten stappen en op zijn kooi gezet. Heel blij werd ik er van. Vorig jaar was dit onmogelijk vanwege alle agressie. Ik heb bij mijzelf  heel wat veranderd, waardoor mijn dieren ook zijn veranderd. Het heeft allemaal weinig met fluisteren te maken, meer met observeren van hoe het in de natuur werkt. mjn

Als ik op mijn blog terugkijk naar vorig jaar, dan kan ik zeggen dat er heel wat veranderd is. Ik ben dit jaar nog niet gebeten, terwijl ik gewoon de voerbakjes en waterbakje vul, zonder dat ik Max eerst opsluit in zijn kooi. En er wordt een stuk minder geschreeuwd. Ik heb vandaag ook gewoon een uur buiten gezeten, zonder dat er geschreeuwd werd. Vanmorgen vroeg heb ik een aantal filmpjes opgenomen in de hoop de zogenaamde "ochtendschreeuw" van Max vast te leggen. Het gebeurde gewoon niet. 
Cesar Milan zegt : Angst brengt agressie, soms creëer je iets heel verkeerds door onzekerheid.