Blauwvoorhoofdamazone

Blauwvoorhoofdamazone

dinsdag 4 juni 2013

Max

Ik weet niet wat er aan de hand is, maar Max is bijna weer de oude. Hij is lief, minder schreeuwerig, niet agressief en hij eet meer. Hele dage plat op de kooi, geen brok naar binnen en bijzonder luidruchtig en agressief, zo heb ik hem het afgelopen jaar meegemaakt en hier op dit blog ook beschreven.
Vanavond als ik thuiskom, dan zijn de amazones zeer opgewonden. Op een schaal van 1-10 kan ik stellen dat ze op ongeveer 9 zitten. Toekie schreeuwt, Max schreeuwt mee, geeft af en toe aan flinke maai aan zijn speelgoed, en stapt met gewaaierde staart over de klimboom. Ik zeg gedag, maar laat ze daarna uitrazen en weer zelf kalmeren. (Geleerd van de hondenfluisteraar). Om kwart over zes keert de rust terug. De grijze roodstaarten zitten stilletjes in een hoekje bij zoveel herrie.
Ik ga de vogels eten geven en zelf aan de slag in de keuken.
Na het eten zie ik dat de amazones een stuk zijn gekalmeerd maar nu gaan de grijzen aan de haal. Ik besluit om Max stiekem in de gaten te houden en hem dan - als het mogelijk is - op te laten stappen en in de reiskooi te plaatsen, zodat we even naar het park kunnen. Het is nu nog mooi weer. Het is best spannend, maar ik heb er vertrouwen in. De kooi staat klaar, krantje onderin, deurtje open. Max is rustig, slanke staart en geen flitsogen. Ik moet er nog bij vertrouwen dat ik de amazones nu niet bij elkaar heb gelaten. Dan laat ik Max opstappen en hij weigert. Hij loopt weg. Ik probeer het nog eens, weer deinst hij achteruit en verstopt zich achter speelgoed. Dat is wat zeg. Ik blijf rustig, jaag hem niet op en zet hem ook niet klem. Uiteindelijk tilt hij zijn pootje op en stap op. Hij is nerveuzig, maar als hij ziet dat we gaan wandelen (ik zeg ook dat we naar buiten gaan) ontspant hij. We hebben een leuke wandeling gehad, alle twee genoten van het weer en de omgeving.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten