De Roomba

Ik heb de laatste tijd nogal last van mijn rug gehad en dan is een irobot ideaal. De bende die de papegaaien maken is vast wel bekend. Er moet wel een keer gestofzuigd worden. De vogels beschouwen de stofzuigerrobot als een soort hondje, ze volgen het, maar verliezen al snel hun interesse. Ook als het apparaat een aantal keer tegen de kooi opbotst, is er niets aan de hand. Evenwicht wordt al snel weer gevonden. Bijzonder he? want als ik met het stof en blik aankom, verschieten ze van kleur en zoeken snel een ander heenkomen.

Aandacht en verveling

Ik ben er nu wel achter dat verveling en het missen van aandacht een combinatie is die tot problemen leidt. Zodra deze combinatie er niet is, dan gaat het goed. Een half uurtje wandelen lost veel op, maar niet alles natturlijk. Dus het is beter te kiezen voor een dagje thuisblijven (waardoor de papegaaien afleiding hebben) als kiezen voor een half uurtje wandelen buiten en vervolgens ze weer alleen laten. Verder doet een spelletje wonderen, maar ook kranten scheuren en takken knippen.
Ik moet me meer bewust zijn van de tijd die ik met hen doorbreng. Het is niet zo dat je continu met de vogels bezig moet zijn, maar het feit dat ze uit hun kooi kunnen, ik rond loop, is al voldoende om leukere huisgenootjes te zijn.

daglichtlamp update

 

Dat Max ongegeneerd slaapt overdag dat wist ik al, maar van Noa heb ik dat nog nooit, maar dan ook nog nooit gezien, tot vandaag. Ik heb haar voor een paar uur in haar kooi gezet onder de daglichtlamp, omdat ik denk dat ze anders vitamine D gekort komt. In het weekend smokkelen we vaak, omdat zij dan zoveel mogelijk uit de kooi is. Wat schetst mijn verbazing, ze nestelt zich heerlijk op de stok recht onder de lamp. Na enkele minuten houdt het knarsen op, pootje in de buikveren en snavel in de nek. Ik heb dat nog nooit eerder gezien. Zodra ik opsta om een foto van dit gebeuren te nemen, is zij al weer alert. Ligt dit aan de ontspannende werking van de lamp? 

 

Hartedief

Max de hartedief. Hij pikt hier zijn verlate Valentijnssnoepje.

verlaat Valentijnsnoepje

 

Ik had voor de vogels nog een snoepje gekocht voor Valentijdsdag, maar vergeten. Ze hebben een walnootje gekregen. Vanavond verwen ik ze nogmaals, nu met een hartje.  

Papegaaiengevecht

 

Dit is Noa nadat zij met Max een fel gevecht heeft gevoerd. Ze kibbelen wel vaker, maar nu was het serieus. Max was weer per ongeluk in de verkeerde kooi gaan zitten. Als een duivel uit een doosje achtervolgde Noa Max de kooi in, maar arme Max kon nergens meer heen. De ingang werd door Noa geblokkeerd. Wat een drama, want ook ik kon nauwelijks ingrijpen. Ik heb alles opengezet (waterbakje, drinkbakje) maar Max was niet van zins de kooi te verlaten. Ze bleven vechten. Uiteindelijk heb ik Noa te pakken gekregen en uit de kooi gehaald. Felle donder is. Ze heeft op de stoelleuning nog een poosje uit zitten blazen. Hier het resultaat.

Ik heb Max nagekeken, maar er kwam gelukkig geen bloed uit (grapje). Alles is goed afgelopen.

Blijkbaar is het toch ruziemaken, maar ze beschadigen elkaar niet.

Fijne Valentijn

 

stout

 

 

 

Ik heb al een paar dagen last van mijn rug, waardoor ik veel thuis ben geweest, en het ook rustig in huis was. Ook kon ik niet zo makkelijk bukken om stoute vogels van de kast, grond etc te halen. Hierboven het resultaat. Noa, de dader, heeft in de tafelpoot zitten knagen.  

ziek

Vandaag ben ik knap ziek geweest. De vogels hebben een beetje samen gespeeld, geknokt en gedut. Ik heb  een grappig filmpje gepost, omdat ik niet veel meer fut had om te schrijven. Geniet van het gezang.

gezelligheid alom

De titel van deze blog is niet waar. Noa is weer in haar stemming. Ze zit bij mij op de stoel, maar zodra ik een kopje koffie ga inschenken, is het janken geblazen. Noa jankt echt. Haar vleugels hangen half af en ze maakt steeds doordringender het jankgeluid. Dit houdt op zodra ik weer in de stoel zit. Bij de volgende beweging, even iets uit de kast pakken, begint het meteen weer. (Ik zal hier eens een filmpje van opnemen.)
Opstappen en terug in de kooi, levert mij een bloedende hand op, want ze knijpt zodanig in mij vel, dat dit kapot gaat. Ze hangt bijna scheef aan mijn hand geklemd.  Ik merk dat ik geirriteerd raak. Hou op, knijp me niet en jank niet zo! Please!
Is dit aangeleerd gedrag, is ze ergens bang voor, er gebeurt niks engs als ik iets uit de kast ga pakken. Geen enge geluiden, flitsen of schaduwen, niets. Wat is er aan de hand. Of speelt ze angst?.......
Ik zet haar op de speelboom, waar ze ook weer erbarmelijk gaat zitten janken. Uiteindelijk concludeer ik dat ik niet veel goeds meer voor haar kan betekenen, dus dan maar vervroegd slapen.
Gezellige avond!

enthousiast ontvangen

 

Max heeft gisteren eigenlijk heel de dag op zijn klimstandaard gezeten, terwijl ik niet thuis was. Dit is heel goed gegaan. Noa zat daareentegen wel in haar kooi, fijn onder de daglichtlamp.

Toen ik thuiskwam, werd ik heel enthousiast ontvangen, ik heb natuurlijk 's morgens gezegd dat ik boodschappen ging doen (dan weten ze dat het wat langer gaat duren). Bij binnenkomst heb ik ze allebei heel erg geprezen en beloond met een druifje.  

Boze Grijze Roodstaart

Een veel voorkomende oorzaak van woede bij papegaaien is wanneer je hen voor langere tijd verlaat.  Ik heb er al eerder een blog over gemaakt. Zie blog.
Ik heb eens wat onderzoek gedaan. Allereerst wordt steeds benadrukt dat de boosheid ook kan worden voorkomen door bijvoorbeeld belangrijke gebeurtenissen voor te bereiden en te introduceren. Dus door te vertellen waar je mee bezig bent, hoelang je weg blijft (en bij dit onderdeeltje heb ik al succes), door te vertellen dat je op vakantie gaat en wie er komt oppassen of iets dergelijks. Vogels houden niet van verrassingen, vooral die hun leven zeer sterk beïnvloeden. Nieuwe mensen introduceren, verplaatsen van meubelen, kerstboom plaatsen en weer weghalen, er talloze dingen op te noemen waar vogels niet van gediend zijn. Een avondje uit bijvoorbeeld, als zij al een hele dag alleen hebben gezeten, is funest voor de relatie tussen mens en dier.

Hoe gaan we te werk:
Bij het verlaten van de kamer aankondigen dat je zo weer terug bent (zekerheid verschaffen) . En het dan ook doen (betrouwbaar zijn).
Verplaatsen van meubels één of twee per keer. Ook de vogel hierbij betrekken. Ja, papegaaien hebben is niet een hobby maar een way of life.  Na een paar dagen verplaats je er wat meer.
Als je op vakantie gaat, vertel je je vogel dat je gaat. Vertel wie voor hem gaat zorgen, verzeker hem van het feit dat je van hem houdt, dan je hem mist, hoelang je weg blijft (zeg niet "ik ben zo terug").
Als dit laatste even succesvol is als het eerste, dan geloof ik er echt in.

Rest mij nog dat als de vogel eenmaal boos is, het misschien helpt om je excuses te maken? Hopelijk vergeeft hij je gedrag na een paar dagen.

highlights januari 2013

Het is opmerkelijk dat deze eerste maand van het jaar heel goed is verlopen. Ik bedoel daarmee, dat er geen agressie naar mij toe is geweest. Onder elkaar bakkeleien de grijze roodstaart en de amazone nog wel regelmatig. Nu ze wat meer samen op de klimboom zitten neemt het ruziën wel toe. Soms jagen ze elkaar er van af, meestal jaagt Noa Max van de standaard. Noa klimt ook zelf op de klimstandaard, speelt met het nieuwe speelgoed. Max zit vaak, ook als ik even afwezig ben, buiten zijn kooi. Hij vindt dat prettig.  Zes uur ’s avonds is voor beiden altijd een luidruchtig moment. Dan zijn ze druk en schreeuwerig.  Het nieuwe speelgoed en de daglichtlamp zijn deze maand ook geïntroduceerd. Waarom ik het opmerkelijk vind, is dat de kerst net achter de rug is en het opruimen van de kerstspullen meestal veel onrust veroorzaken. Die onrust is er zeker wel geweest, maar dat heeft zich niet geuit in bijten. Voor mezelf kan ik zeggen dat ik wel een paar maal de oordoppen heb gehanteerd en zodoende de ergste schreeuwen heb kunnen opvangen. Hierdoor zijn de spanningen niet opgelopen. Nog steeds is het zo dat ik – als ik de kamer verlaat – zeg dat “ik zo terug ben” en als dat niet al te lang duurt, dan wachten ze zonder te schreeuwen op mijn terugkomst. Iets waar ik heel gelukkig mee ben. Door werkzaamheden rond de kooien beter te plannen, heb ik ook veel onnodige beten kunnen vermijden. Toch loopt het soms nog wel eens anders. Zie mijn blog van zondag de 27^e.