Vertrouwen komt terug.

Het vertrouwen neemt stukje bij beetje toe, bij mij maar ook bij de amazonepapegaai. Vanavond bijvoorbeeld was Max echt gezellig aan het babbelen, zingen en aan het lachen. Toen de schemering viel genoot hij nog even van zijn walnootje en ging toen rustig in zijn kooi om te gaan slapen. Dit in de wetenschap dat morgenochtend weer een leuke dag op hem wacht. ik ben zelf ook een stuk relaxer. Max eet ook meer. Eerst at hij met moeite 10 brokjes per maaltijd, nu merk ik dat hij al 14 brokjes oppeuzelt en daarna nog zin heeft in een walnoot.
Rust, regelmaat en reinheid.

Doorbraak

In de highlights van april kondigde ik het al aan: binnenkort ga ik Max weer op- en af laten stappen, en dat is vandaag gebeurd. Hij zat heel relaxed op de kooi van Noa, ik dacht "nu ga ik het doen". Dus niet lang nagedacht, zenuwachtig geweest of gespannen, nee, gewoon spontaan. Verbaasd keek Max mij aan, lichtte zijn pootje op en stapte op mijn hand. Parmantig keek hij rond, alsof hij ook een beetje overvallen was. Daarna heb ik hem weer af laten stappen op de klimboom. Er is weer een klein beetje vertrouwen gewonnen.

Voorbereidingen komst logees

Vandaag tref ik zoveel mogelijk voorbereidingen op de komst van de logees: een grijze roodstaart en een Venezuela amazone. Jaarlijks komen die twee voor een vakantieperiode van drie weken bij ons logeren. Om het voor mijn eigen papegaaien zo rustig mogelijk te laten verlopen, begin ik al een week van tevoren met het verplaatsen van de kooien. De kooien moeten elk ongeveer een meter verschuiven, maar toch, je kan het maar eng vinden. Stopcontacten afgedicht, snoeren weggewerkt, enzovoort.
Het is ook fijn om alles gelijk goed schoon te maken, want straks heb ik het druk genoeg met vier papegaaien in huis. Het valt mij op dat ik rustig de klimboom kan schoonmaken ookal zit Max er bovenop. Hij observeert mijn bewegingen maar is niet agressief. Vorig jaar rond deze tijd was dit echt onmogelijk en liep ik met een grote boog om hem heen. Volgens de theorie van de hondenfluisteraar (ik weet het, een papegaai is geen hond) moet je door je gedrag en houding geen angst of zenuwachtigheid uitstralen. Ik pas dit steeds toe en toenemend zelfbewuster. Het werkt. Ik weet niet of dit het enige is, daar kom ik waarschijnlijk nooit achter, maar het heeft mij wel geholpen.

Een echte "goodmorning"

Dit is een echte goede morgen van de amazone. Schrik niet, wat hij komt als een duiveltje uit een doosje. Ik heb heel wat keren geprobeerd om hier een opname van te maken, maar steeds als ik met de camera kwam, hield hij zijn snavel. De film is daarom op redelijke afstand opgenomen.
Veel plezier.
'Goedemorgen' bekijken op YouTube

 

 

Problemen

Ik kom gestressd thuis, maar realiseer me niet dat Noa heel de dag bang is geweest voor de aanblik van haar nieuwe zitstok. Max maakt daar meteen gebruik door als een haan, ook over Noa's kooi te wandelen. Alles loopt uit de hand. Rust, rust, rust is nu belangrijk. Maar waar haal ik dat vandaan? Ondanks alle ellende na een dag stress op mijn werk, heb ik toch geprobeerd de situatie weer rustig te krijgen. Ik heb de klimboom weggehaald, zodat Max niet kon doen wat hij wilde. Hij trok zich terug op zijn eigen kooi. Na enige tijd is de situatie veranderd. Ik weet niet of dit zowiezo was gebeurd, maar het is wel een leermoment voor mij. Ik heb ook de nieuwe zitstok verwijderd, dat moet anders.

Highlights april

Jullie hebben de highlights van april nog van mij tegoed. Die waren er zeker in april.
Bange Max en de papegaaienwandeling waren mijn lights. Er is zoveel veranderd, vaak blader ik nog terug, omdat ik het soms niet kan geloven. Waarin ik veranderd ben of wat ik anders ben gaan doen is ten eerste de kooi van de standaard gehaald, dus op de grond. Ik ben minder dwingend naar de vogels geweest, heb hun schreeuwen doorstaan zonder stress. Voor mezelf ben ik minder gaan moeten, er moet niet zoveel meer, daardoor gaat het beter. Daarnaast ben ik nog spelletjes gaan spelen met Noa, waarbij Max toekijkt en naderhand ook even met bijvoorbeeld de bal speelt. Less is more geworden.

Maar ik heb het vertrouwen in en van Max nog niet helemaal terug. Toch ga ik het binnenkort proberen: Het op en afstappen!

Aandacht

Vandaag iets meer over het geven van aandacht aan de papegaaien. Aandacht is erg belangrijk voor ze, maar hoe doe je dat?
Er bestaan drie trappen van aandacht:
1. gerichte aandacht
2. toevallige aandacht
3. omringende aandacht.

Gerichte aandacht is belangrijk voor de vogels. Deze vorm van aandacht is gefocused op de vogel. Dus op de hand, standaard of op schoot. Babbelen, spelen, kroelen, wassen, krauwen. Een op een met de vogel en niet af laten leiden door iets anders. Deze aandacht hoeft niet lang te duren. Meestal geeft de papegaai aan, wanneer het klaar is.

Toevallige aandacht is gemakkelijker. Dit is de tijd dat de vogel bij je zit, met iets aan het spelen is, of zijn veren aan het doen is. Jij kan dan bijvoorbeeld ook even een tijdschrift in bladeren. Geen probleem. Af en toe even naar hem kijken of praten, fluiten etc. Meenemen naar de keuken als je gaat schoonmaken, of iets dergelijks.

Omringende aandacht. Dit is voor een grijze roodstaart erg belangrijk. Ik heb er al eens eerder iets over geschreven. Steeds zeggen als je de kamer verlaat: "ik ben zo terug", als je terugkomt: "hi, wat ben je aan het doen"? Dit wordt echt binnen de kortste keren een gewoonte en het zelfvertrouwen van de papegaai groeit enorm. Bovendien hoeft de papegaai niet steeds harder te roepen om jouw aandacht te krijgen. In de natuur blijven papegaaien ook steeds in contact met elkaar door te roepen (schreeuwen). Roep gewoon vanuit de andere ruimte "ik ben hier"! Het werkt echt.

Hierbij doe ik nog een filmpje met een schreeuw van Max, als contact call. Als mijn afwezigheid te lang duurt en ik geen reactie geef op zijn zachtere roep. Dit is dus niet de goodmorning call, die is nog eens 5 keer erger.

Vechtende papegaaien

Wat nu weer? Noa jaagt Max steeds weg, waarna er soms een heuse vechtpartij met veel geschreeuw ontstaat. Meestal besteed ik er niet te veel aandacht aan. Het valt me op dat Noa best een pittig tantetje is. Ze heeft minder last van haar pootjes nu ze voldoende vitamine D door middel van de daglichtlamp, krijgt. Ze wil vaker spelen, klimmen en ook ergens in bijten. steeds vaker probeert ze ook over de grond allerlei avontuur te zoeken. We spelen vaak met de bal, of gaan naar buiten. Max wil dan rustig even slapen.
Maar wat moet ik met dat vechten aan? Moet ik wel ingrijpen, of juist niet.

Hondenfluisteraar

Vandaag heb ik weer naar een uitzending gekeken van Cesar Millan, oftewel de dogwhisperer. Hij attendeerde de jonge moeder die drie honden had en een kleine baby, minder nerveus te doen. Ik linkte dit meteen aan mezelf. Naarmate ik minder stress ging vertonen in het zicht van mijn papegaaien, werden zij ook rustiger. Ik neem nu de leiding b.v. door Noa gewoon weer terug in haar kooi te brengen als zij uit zichzelf naar mij toe kwam wandelen. Ik vind dit nog steeds leuk, maar laat het niet meer toe.
Max heb ik ook een beetje met rust gelaten, niet juist willen gaan wandelen als hij net begonnen was met zijn dutje. Niet meer reageren op geschreeuw, niet meer angstig langs zijn kooi lopen, bang een beet te krijgen. Van de week kwam Max op de grond terecht, ik heb hem daarna op laten stappen en op zijn kooi gezet. Heel blij werd ik er van. Vorig jaar was dit onmogelijk vanwege alle agressie. Ik heb bij mijzelf  heel wat veranderd, waardoor mijn dieren ook zijn veranderd. Het heeft allemaal weinig met fluisteren te maken, meer met observeren van hoe het in de natuur werkt. mjn

Als ik op mijn blog terugkijk naar vorig jaar, dan kan ik zeggen dat er heel wat veranderd is. Ik ben dit jaar nog niet gebeten, terwijl ik gewoon de voerbakjes en waterbakje vul, zonder dat ik Max eerst opsluit in zijn kooi. En er wordt een stuk minder geschreeuwd. Ik heb vandaag ook gewoon een uur buiten gezeten, zonder dat er geschreeuwd werd. Vanmorgen vroeg heb ik een aantal filmpjes opgenomen in de hoop de zogenaamde "ochtendschreeuw" van Max vast te leggen. Het gebeurde gewoon niet. 
Cesar Milan zegt : Angst brengt agressie, soms creëer je iets heel verkeerds door onzekerheid.