Halloween

Spannende Halloween.

Papegaaien-vriendschap

weinig tijd,toch voldoende aandacht blijven geven

Ik merk het zelf al weer, je bent druk druk druk, en de papegaaien zijn snel sluitstuk op je tijd. Ik ben veel bezig geweest met fotograferen, bewerken van de foto's, afdrukken. Ook beginnen zaken binnenshuis weer extra aandacht te vragen: schoonmaak, kledingkast opruimen voor de winterkleding, enzovoort. Terwijl je zo druk bent, vergeet je de behoefte van de papegaai. Natuurlijk, ze krijgen wel eten, drinken en een schone kooi, maar een spelletje spelen schiet er bij in. Even geen tijd. Ook ben ik meer dan normaal buitenshuis geweest en vooral de grijze roodstaart neemt mij dat niet in dank af. Vaak toont ze dat door zeer beledigd te reageren.
Ik probeer nu weer zoveel mogelijk de normale routine te handhaven. Vaste tijden voor alles en vandaag echt een dagje thuis, of hooguit met één van hen een wandelingetje maken. That's it.

Doorbraakje

Gisterenavond heeft de Amazone weer eens op schoot gezeten. Het voelde weer zo als vanouds. Het maakte mij echt gelukkig. Zouden al mijn inspanningen vruchten af gaan werpen?
Hij zat op zijn klimboom. Ik heb hem eerst even op zijn kop gekrauwd, toen heb ik de grijze roodstaart in haar kooi opgesloten, omdat zij nogal eens voor spanningen kan zorgen. Zij verlaat namelijk haar kooi, om vervolgens tegen de stoel op te klauteren en ook op schoot te komen. Dat wordt dan hommeles.
Hij stapte meteen op en ik heb hem meegenomen. We hebben even zitten krauwen en vervolgens ging hij lekker knarsen met de snavel.
Het maakte mij heel blij.

Einstein en Halloween

Op een boomtak

Oordoppen-dag

Gisteren was het weer zo'n drama. Er wordt zeer luid geschreeuwd en ook al zit ik gewoon in het zicht van de amazone, hij schreeuwt, schreeuwt en doet er nog een tandje bij. Ik heb mijn hulp in noodgevallen er bij gepakt, mijn oordopjes. Anders is het werkelijk niet vol te houden. Vanmiddag wil ik administratie gaan doen, maar ik kan me echt niet concentreren, als ik steeds nageschreeuwd word.
Ik controleer snel mijn blog van de afgelopen weken:
1. ik heb muziek aanstaan
2. ik loop veel heen en weer (opruimen, spullen pakken in andere kamer)
3. het is somber weer
Wat zijn mijn mogelijkheden om het op te lossen.
1. afleiden
2. negeren (bijna onmogelijk, want het voelt zo vijandig dat geschreeuw)
3. Muziek afzetten

Ik ga het proberen.
Ik heb de muziek uit gezet, daarna ging het een stuk beter. Ook het heen en weer lopen, heb ik verminderd. Weer een goede reden om dit blog bij te houden, want ook nu had ik een soort reminder.

samen een appel eten

Winkelen

Tips voor als het wat minder mooi weer is en je toch graag iets met de vogels wilt doen. Vorige weer ging ik met de amazone naar buiten, ongeveer een half uur. De buitentemperatuur was toch aanzienlijk gezakt, waardoor het mij opviel dat Max koude pootjes had toen we thuis kwamen. Een andere mogelijkheid is dan om de papegaai mee te nemen naar een bouwmarkt, tuincentrum of overdekt winkelcentrum. Ze vinden het leuk, zijn even uit huis en hebben veel afleiding.

Ruien

De amazone is in de rui. Overal liggen veren en dwarrelen groene pluisjes. Deze rui zou reden kunnen zijn, dat Max minder hormonaal is. Want rui en voortplanting gaan niet samen. De hormonen spelen een belangrijke rol bij het verenkleed van de papegaaien. Het verenpak verandert, afhankelijk van het seizoen. Mijn plan was om als het vertrouwen tussen de amazone en mij wat verbeterd was, hem weer te knippen. Vrij op een boomtak zitten, was voor hem ook altijd veel lol en plezier. Ik wacht er nu toch maar even mee. Ik ben bang voor bloedveren (dat is een veer die nog niet helemaal uitgegroeid is. Het bloedvat is dan nog open. Als je dan gaat kortwieken, knip je dat vat in feite door, en gaat de veer bloeden.)
Bij het schrijven van dit stukje, zie ik dat ook de grijze roodstaart in de rui is. Dat betekent voor haar altijd dat ze wat knorriger is en niet aangeraakt wil worden. Oppassen geblazen dus.

Oh wat een dag

Echt, ik ben mega sjaggerijnig. Alles loopt anders, niets lukt. Op het werk sorres, in het verkeer. Ook de amazone is aan het muiten. Hij stapt opgewonden rond, en valt aan als hij de kans krijgt. Jammer, dus we kunnen ook niet even naar buiten. Max maar ik ook, knappen daar meestal van op.  De grijze roodstaart  schreeuwt met de meest schelle tonen. Ik besluit alles stop te zetten en rustig te wachten tot het 19 oktober wordt.het

Noodklok papegaaienopvang

NOP Veldhoven luidt de noodklok. Duizenden papegaaien dreigen te verhongeren.

De stichting Nederlandse Opvang voor Papegaaien (NOP papegaaienpark) in Veldhoven heeft nog maar voor een week eten voor haar papegaaien en andere vogels en dieren. NOP heeft een hoge schuldenlast en niet of nauwelijks reserves. Gesprekken met investeerders hebben tijd nodig en die tijd is er niet. Doordat de bezoekersaantallen na de vakantie, vooral doordeweeks, sterk zijn afgenomen, zijn de inkomsten onvoldoende, waardoor er een ernstig liquiditeitstekort is ontstaan om nog langer voer te kunnen kopen voor de vogels, energielasten te voldoen en olie in te slaan voor verwarming. Gesprekken zijn gaande met de gemeente Veldhoven, de dierenbescherming Eindhoven en de bank om uit de impasse te komen.

Op dit moment is er nog maar voor een week voedsel op voorraad en begint de olie op voor de verwarming van de dierverblijven op te raken. Als er niet snel financieel wordt geholpen, dreigen de papegaaien te verhongeren en in de kou te komen. Om de winter door te komen en de schuldenlast terug te brengen, is minimaal € 200.000,-- nodig.

lees meer Papegaaienpark

hoopvol de toekomst in.

Gisteren schreef in over mijn vorderingen de afgelopen periode. Ik denk nu dat zelfs de meest aangepaste, zich goed gedragende, schattige papegaai  je van tijd tot tijd  kopbrekens zal bezorgen. Ik hou echt van Max en kan me het leven zonder hem niet voorstellen ..... maar er zijn momenten waarop ik denk dat ik hem achter het behang kan plakken. Gelukkig gaat deze gedachten snel weer over, maar ik ben wel door een diep dal gegaan de laatste tijd en ook was ik vaak behoorlijk teleurgesteld.
Ik heb ook geleerd het niet al te persoonlijk te nemen, als je gebeten wordt (al blijft dat moeilijk). De zakelijke benadering is in de sfeer en bescherming van je eigen huis en omgeving soms heel moeilijk vast te houden. Maar goed, het lukt.

Evaluatie

Sinds de start van dit blog heb ik heel wat bereikt. Ik weet zeker dat het heeft geholpen dat ik bijna dagelijks dit blog heb bijgehouden. Alles wat ik tegenkwam, waar ik tegenaan liep, wat ik hoorde of wat ik las heb vastgelegd in dit blog. Het is makkelijk terug te lezen door de labels te zoeken. Soms als ik even minder alert was, zocht ik op m'n eigen blog terug hoe het komt dat er een terugval is.
Wat ik tot nu toe bereikt heb:
1. ik ben niet meer gebeten.
2. er wordt niet meer geschreeuwd als ik de kamer even verlaat.
3. er wordt überhaupt minder geschreeuwd.
4. het vertrouwen (van twee kanten) is aanzienlijk verbeterd.

Ik ben er nog lang niet, want het is nu najaar en dat is een relatief "makkelijk" seizoen. De dagen worden korter, de papegaai is in de rui en daarom minder hormonaal en het wordt kouder.

aanval of spel

Vandaag was er weer een serieuze aanval van de amazone. Ik kon nog nauwelijks wegkomen. Met heel z'n lijf ging hij over tot bijten. Mijn schrikreactie was, hem meteen bestraffend toe te spreken. Dat maakte niet de minste indruk.
Ik ben er gewoon weer ingetrapt. Met zijn meest zachtste stemmetje - en dat klinkt echt zo oprecht lief - zegt hij "lekker buiten spelen". Mijn reactie is dan - en mijn hart smelt - dat ik hem mee wil nemen naar buiten. Zodra ik dichterbij kom, trakteert hij mij op een gerichte aanval.
Ik ben moe, en daarom ben ik minder op mijn hoede. Toch denk ik niet dat dit hormonaal gedrag is, volgens mij is dit een spelletje.

Angst

Ik probeer me een voorstelling te maken. De grijze roodstaart schrikt angstig terug als ik met een nagelvijltje speel in haar buurt. Ik wil namelijk haar nagels kunnen vijlen. Om haar langzaam te laten wennen, pak ik iedere keer als zij bij me zit, de vijl en ga er mee spelen. Het is de bedoeling dat ik haar er vertrouwd mee maak en ik probeer te voorkomen dat er een angstreactie ontstaat. Angst is namelijk niet makkelijk te overwinnen. Daarom probeer ik me een voorstelling te maken. Ik haal me een situatie voor de geest waarbij ik echt bang ben, dan ben je wel enigszins gerust te stellen, maar de gevoelens blijven aanwezig. Afleiding helpt, en iets lekkers ook. 

krauwen

Voedsel werp-spel

Verschillende soorten papegaaien spelen dit spel, maar grijze roodstaarten zijn de kampioenen. Ze kunnen gooien met voer naar de andere kant van de kamer.  Als je de grijze voert met fruit en zaadmengsel, dan zitten de vlekken sinaasappel,papaja en kiwi op je tv-screen. of druipt de andijvie van de ventilator aan het plafond, of de gedroogde reepjes wortel hangen slap over de lampenkappen. Hoe meer je klaagt over het gooien met eten, hoe leuker de papegaai het vindt om dit te doen.
Direct na het stofzuigen, knarsen mijn voeten alweer over de vloer, omdat er pellets door de kamer vliegen. Overal vind ik ze terug. Door het hele huis.
De amazone speelt dit spel (gelukkig) niet. Hij heeft een andere liefhebberij.  Hij eet de pellets meestal meteen op.

Actie, drama....

Tijdens de zondagse wandeling ben je snel geneigd naar rustige plekjes te zoeken, vaak omdat je daar zelf behoefte aan hebt. Je dagelijkse leven is al druk genoeg. Maar de amazone snakt naar actie. Hoe drukker hoe liever. Herrie, muziek, kindergeschreeuw bij speelplaatsen, drukte bij festivals. Ze leven helemaal op. Hoemeer er te zien is, hoe leuker de amazone dat vindt. Hij houdt immers van drama. Thuis ziet hij de gewone dingen, die hem na enige tijd wel gestolen kunnen worden, maar buiten moet de actie zijn. Kortom, er moet voor hem ook wat te beleven zijn.

Baas weg, schreeuwen!

Jaren zal ik met dit probleem. Mijn valkparkiet is daarmee gestart, daarna heeft de amazone het overgenomen en uiteraard deed de grijze roodstaart lustig mee. Schreeuwen zodra ik maar eventjes de kamer verliet. Eerlijk waar, gek werd ik daarvan. Ik heb heel veel geprobeerd. Niets mocht een langdurig resultaat hebben. Mogelijk omdat ik zelf na verloop van tijd vergat te prijzen als zij eens niet schreeuwden.
Toen liep ik tegen het boek aan "de papegaai die dacht dat ze een hond was" van Nancy Ellis-Bell. Zij beschrijft haar ervaringen met een wildvang Ara. Zijn schrijft dat ze met deze vogel om wilde gaan op basis van fair play. Dat sprak me aan. Duidelijk en eerlijk zijn en aangeven wat je gaat doen, zodat de papegaai leert je gedrag met je woorden te combineren.
Dit was bij mij thuis een succesformule. Steeds hield ik dit in mijn achterhoofd: fair play. Seconde voor halve minuten verdween ik uit zicht, maar steeds met de woorden "ik ben zo terug", "ik kom vanmiddag terug", als ik wat langer weg zou blijven. In eerste instantie hadden ze niet eens de kans om te schreeuwen, want dan was ik al weer en prees ze enthousiast. Steeds duurde de tijdspoze langer. En nu na maanden kan ik zeggen, het is gelukt. Ik kan nu langere tijd, bijvoorbeeld een kwartier, de kamer verlaten, zonder dat ze me hor en dol maken van het schreeuwen.

Amazone neemt een bad

Max geniet van zijn bad, Wel moet ik de stofzuiger aanzetten, dat stimuleert hem om in zijn drinkbakje te gaan wassen. Vandaar de herrie op de achtergrond. Ik spray met een fijne bloemspuit, zodat hij helemaal nat wordt.

Vogeldag

Natuurlijk heb ik vandaag mijn papegaaien extra verwend. Allereerst met wat extra aandacht en ook met "wat lekkers".
De grijze roodstaart is mee geweest om het "lekkers" uit te zoeken. We zijn naar het tuincentrum geweest, en zoals je ziet, geniet ze er van. Op een gegeven moment werd er gezaagd en geboord en daar schrok ze van. Meteen fladderde ze weg, maar ach, ik had haar ook zo weer te pakken.


De amazone was nog niet zo in de mood. Met flitsende ogen en een waaierstaart durfde ik hem niet mee te nemen. Het lekkers heeft hij wel tevreden (nadat hij al zijn brokjes op had) in ontvangst genomen en hij heeft er ook van gesnoept.
Om echt Dierendag te vieren, of er iets aan te doen, maak ik geld over naar Brooke Hospital. 

Max met schatkistje

 

Goedemorgen is goedenacht geworden.

De amazone heeft jarenlang de gewoonte gehad, de hele buurt goedemorgen te wensen. Dit deed hij door een paar enorme schreeuwen te geven. Dit is een bekend verschijnsel bij amazones.   Sinds een paar dagen heeft hij de boel omgedraaid, en trekt nu alle registers open net voordat hij gaat slapen. Mijn indruk is dat dit opgewonden gedrag is, wat begint met wat kleine geluiden, waaierstaart, en eindigt in een paar luide schreeuwen. Ik probeer hem wat af te leiden voordat het echte geschreeuw begint. Ik ga een liedje zingen, in mijn handen klappen en enthousiast zeggen dat hij gaat slapen. Op deze manier probeer ik dit gedrag weer te keren. En dat lukt ook echt. Verbaast kijkt hij naar mijn bewegingen. En hij is stilllllll.

Gewoonte of ….

Het valt hij op dat de amazone altijd hetzelfde reageert tijdens de wandeling. De amazone gaat mee in een reiskooi met daarin de touw om op te zitten. Zodra we buiten zijn, draait hij zich zodanig dat hij met zijn rug tegen de looprichting in zit.  Opmerkelijk, want zodra ik de kooi in de andere hand over pak, draait hij zich echt consequent om. Blijkbaar vindt hij het prettig om die kant op te kijken. Eerst dacht ik dat het te maken had met de wind, maar ook al blaast de wind tegen zijn veren in, hij blijft draaien. Grappig.