Te mager

 

Max is veel te mager. Vorige week zondag liet ik hem opstappen, en toen merkte ik dat hij bijna niets woog. Alleen maar veren zogezegd. Ik zette hem op de weegschaal, hij vond het eng en daarom werd ook zijn borstbeen fel uit stekend zichtbaar. Ik schrok er echt van. Max eet wel, maar nooit meer, of extra. Als ik hem een walnoot geeft bijvoorbeeld, laat hij zijn brokken staan.  Ik heb op het forum van de Vrolijke papegaai, een hulpkreet geplaatst. Ik heb veel bruikbare reacties gekregen: Sunshine factor, Juvenile van Harrinsons voor herstellende vogels.

Ik heb een flinke bestelling gedaan bij Avonturia, ook heb ik van Lafeber de nutriberries besteld, dit om eens iets anders te kunnen geven. (Verandering van spijs doet eten.)We zijn aan de slag gegaan toen alles op dinsdag was bezorgd.

 

 

 

 De Sunshine factor vloeibaar maken in een kopje warm water. In een bakje de brokjes doen en als de Sunshine vloeibaar is, er een eetlepel door heen mengen. Het hoeft niet in ieder brokje terecht te komen. Daarna de gewone hoeveelheid voeren. 

 

 

 Max weegt op zondag 27 oktober 2013 367 gram, Noa weegt 410 gram.

 

 

 

 

 

Speelgoed opruimen

Gisteren zat ik met mijn laptop op schoot, op de site van Northern Parrots te surfen. Ik bestel altijd het papegaaienvoer daar, en omdat ik dan toch bezig ben, gelijk ook wat speelgoed. Op de een of andere manier, dacht, ik heb alles al!



 

Toen besloot ik het papegaaienspeelgoed eens uit te zoeken, schoon te maken en wat kapot is weg te gooien. Ik schrok van de enorme berg speelgoed.

Ook veel dingen die kapot waren, touwtjes die niet meer schoon te maken zijn, maar ik houd toch behoorlijk wat over. Ik heb maar geen nieuw speelgoed besteld, ik heb toch alles al. Tot mijn verbazing kwam ik ook gewoon nieuw spul tegen in de verpakking. Dus jammer dan.

 

 



 

 

 

 

 

 

Ok, daar zijn we weer.

Ik heb een hele tijd niet meer geblogd, puur omdat ik niks te melden had. Alles loopt hier naar genoegen. Maar het is zo'n feest om te genieten van "de normale" papegaaien, dat wil ik ook delen. Ik ga weer regelmatig bloggen.

Papegaaien stuif-in

 

Kinderboerderij in Kralingsebos. Stichting De Moderne Papegaai organiseerde daar een papegaaien stuif-in. Verschillende kraampje met informatie, speelgoed, voer en kooien maakte het geheel af.

 

 

 

 

Noa geniet van het mooie weer en van de mensen om haar heen.

Noa heeft een pedicurebehandeling gehad, daarover later meer.

 

Max is niet mee geweest naar de Stuif, dat vond ik nog te risicovol. Ik zou wat meer gestressed kunnen zijn en daardoor Max overprikkelen. Daarom heb ik Max later in de middag meegenomen naar het park, zodat hij ook buiten kon genieten van het mooie weer.

 

 

Babyboek van Max en Noa

 

Max, blauwvoorhoofdamazone, voor het eerst in zijn nieuwe huis. 

Max, samen met Joepie, valkparkiet, die hem heeft geholpen bij het eten.  

Slechte kwaliteit foto's, maar wel leuk om te zien, hoe baby Max langzaam groen kleurde. 

 

Noa, grijze roodstaart, als ET. 

 

 

Tussen de bloemen

 

Noa zit hier - niet helemaal op haar gemak - op de grond tussen de planten. ik probeer haar wat vaker op de grond te zetten, zodat zij het plezier van tussen het groen lopen/zitten leert kennen. Hier moet zij er duidelijk nog niet veel van hebben. Ik zet haar ook wel eens op het pad, in de hoop dat haar nagels daardoor slijten. Maar ze loopt dan te weinig. Ach ja.

 

Poten wassen

Max vindt een douche heerlijk, maar hij mag ook graag zijn poten wassen in zijn drinkbak. Hij maakt daar echt werk van. Hij laat zich tijdens het sproeien naar beneden zakken, van zijn speelboom naar zijn drinkbaak, open het klepje en stapt in zijn drinkbak. Hij trappelt met zijn poten in het water, spettert natuurlijk in het rond. Hij vindt dit echt heel erg leuk, maar ook belangrijk. De poten moeten van tijd tot tijd schoon.  

Blog bestaat 1 jaar

 

 

 

De reden waarom ik dit blog ben gestart, was dat mijn blauwvoorhoofdamazone out of control was. Hij was agressief, luidruchtig en dominant. Dit uitte zich in aanvallen vanuit zijn zitplek, als hij bij mij zat beet hij mij onverwachts, hij schreeuwde schijnbaar doelloos, gromde en domineerde het huishouden. Dit moest stoppen, omdat hij niet te handhaven was in een normaal huishouden.  Een jaar bloggen, en dat natuurlijk niet alleen, maar ook zoeken, trainingen volgen, lezen, proberen, geleerde consequent toepassen, heeft tot goede resultaten geleid. Bekijk het volgende filmpje maar. Dit is voor het eerst sinds een jaar, dat dit weer mogelijk is. Al die tijd was dit mijn grootste wens en uitdaging, en het is binnen een jaar gelukt.

 

 

Met de amazonepapegaai naar buiten, los, met gekortwiekte veren. Genieten van de buitenlucht, de afleiding. Toch gaat er nog wel eens wat fout, bijvoorbeeld het schreeuwen. Maar over het algemeen is dit een gevolg van mijn gedrag (stress, luidruchtig zijn, onvoldoende aandacht en noem maar op). Ik ga dit blog niet sluiten, ik blijft regelmatig wat posten, omdat het mezelf scherp houdt en ik zelf ook nog weleens wat terug kan lezen.

zonlicht/daglichtlamp resultaat

Nog een update over het gebruik van de daglichtlamp voor de grijze roodstaart. Onderstaande foto is een jaar geleden gemaakt. Noa zag er wel goed uit, mar als je naar haar staart kijkt, dan is deze kort en mat rood. Verder zijn de veren op de kop wel goed uitgetekend, maar op de vleugels is geen tekening te zien. 

 



 

Onderstaande foto heb ik vandaag genomen. Te zien is dat de staart langer is en voller van kleur, de tekening in de kop is intenser geworden. Bovendien is er enige tekening in de vleugels te zien. Het is allemaal nog niet perfect, maar er is verschil te zien. Sinds september vorig jaar  gebruik ik een daglichtlamp op die dagen dat de grijze roodstaart niet naar buiten kan. Daarnaast probeer ik wel zoveel mogelijk van de echte zon gebruik te maken. Naast verbetering van kwaliteit van de veren, is er ook sprake van verbetering van de poten. De grijze roodstaart heeft geen kramp meer in de poten gehad, en is ook niet meer van haar stok gevallen. Echt goede resultaten dus.

 

 

Knoopjes

De afgelopen weken is het erg mooi weer geweest, waarbij de temperaturen ook in huis vaak hoog opliepen. En nog is het hier 28º. Ik heb de vogels vaak. besproeid met een fijne nevel. Wat schetst nu mijn verbazing. Er zijn veel minder, haast geen pluisveertjes. Je weet wel, bij grijze roodstaarten, die dagelijkse pluizen die overal heen dwarrelen als de vogels fladderen. Maar nu valt het me op, als je vaker sproeit, dat er geen pluimpjes meer zijn, maar nu vind ik allemaal mooie knoopjes, klaar voor de stofzuiger. Prima zo. Als de grijze roodstaart zijn veren doet, dan frommelt hij die pluisjes om tot propjes, omdat zijn verenpak minder droog is.  

Voor het eerst weer (los) buiten

Vanavond is Max weer voor het eerst sinds een jaar, los buiten. Hij is gekortwiekt, en nu is het zover. Hij geniet, ondanks dat het nog 29° is. Te warm en te zonnig voor een amazonepapegaai. We zijn onder de bomen gebleven.

Kabouter Noa

 

Grapje.

Vandaag waren we in de kinderboerderij waar van die borden staan om de kinderen te fotograferen. Ik heb Noa er in gezet, eerst stribbelde ze tegen maar al snel liet zij zich fotograferen.

 

Rode poten, zoete kersen

De papegaaien genieten van een kers met pit en al. Een poot kleurt rood, omdat ze hem in de poot vasthouden, terwijl het sap over hun  pootjes loopt.

Kortwieken

Ik heb een weekje vakantie, maar heb ook hele drukke plannen. Dit betekent aandacht goed verdelen tussen papegaaien en activiteiten. Vooral moet ik er om denken niet te gaan staren, niet alles om de vogels te laten draaien enzovoort. Ik moet gewoon leven,  en mijn papegaaien leven mijn leven mee. Ze worden overal bij betrokken, maar niet als eerste, belangrijkste.
Dit is mijn geheugensteuntje. Nu gaan we genieten van het mooie weer. Eerst is Noa mee geweest naar het park. Mensen wilden foto's van haar maken. Leuk he? Toen was het Max' beurt, maar hij zat niet goed in zijn vel. Ik had het reiskooitje in de kamer gezet, mogelijk raakte hij daar toch wat hyper van. We hebben de wandeling maar uitgesteld.
Vandaag lukte dat gelukkig wel. Hij zat rustig op zijn kooi, stapte op en liet zich in de reiskooi zetten. De wandeling kon beginnen. Onderweg speelde steeds maar door mijn hoofd dat Max weer bijna als vanouds is. Een pittige, maar ook lieve vogel. Ergens op een Amerikaanse website heb ik iets gelezen over amazonepapegaaien en 10-jarige leeftijd. Er was daar iets mee!
Al mijmerend genoot ik van de wandeling.  Als ik straks thuis ben, ga ik Max kortwieken! Hij is rustig en ik kan het niet meer uitstellen. Nu durf ik het! En het is goed gegaan, geen beet, geen geschreeuw, hooguit wat verontwaardiging. 

Vogels

Zo 's avonds heerlijk nog buiten, zie ik heel veel soorten vogels langs vliegen. Als je er op let, zijn er hier veel soorten.
Meeuwen zowiezo, maar die zijn overal. Duiven, spreeuwen, veel vlaamse gaaien, blauwe reigers, eenden, ganzen. In de verte hoor ik een pauw waarschijnlijk van de kinderboerderij.  Zwaluwen zijn er ook veel, en kraaien. En dan, en daar wil ik natuurlijk naar toe, de toenemende zwerm halsband parkieten. Rond negen uur in de avond groeperen en hergroeperen zij zich luidkeels. De lokale vogels maken veel minder geluid. Maar die parkieten schreeuwen wat af. Ze proberen elkaar te bereiken en als er een paar afdrijven, dan schreeuwt de hele groep. Zo zal dat met papegaaien natuurlijk ook gaan. Grote zwermen op zoek naar eten. Allemaal bij elkaar blijven, laten weten waar je bent. Ik heb een link van filmpje er bij gedaan van de zwerm parkieten in en rond het Zuiderpark, maar volgens mij zitten ze door heel Rotterdam e.o.

https://www.youtube.com/watch?v=5YepscqLPj4&feature=youtube_gdata_player

Max wil niet!

Vandaag is het eindelijk weer eens mooi weer. Ik ben met Noa naar het park geweest en zij vond het heerlijk. Ze heeft echt genoten.
Maar toen, Max. Hij was onwillig. Wilde niet opstappen. Ik heb hem toch met lichte drang op laten stappen, omdat ik niet wil dat hij weer de baas wordt. Maar ik merkte dat hij er geen zin in had. Goed, terug op zijn standaard. Even later heb ik het weer geprobeerd, ook toen was hij onwillig, probeerde te bijten maar dit was - geloof me, ik heb er nu verstand van - een waarschuwing. Er is dus geen sprake van agressie, maar puur van geen zin, "ik zit hier lekker, ik wil liever slapen". Ik heb er voor gekozen hem te laten. Of het goed is of niet, ik weet het niet. Maar voor mij leverde het geen stress op, en daarom ook niet voor de vogels.

Vanavond stress

Nu ging het fout, en niet zo'n beetje ook. Eerst 's morgens al. Ik stond met het zweet op het voorhoofd. Eten en drinken uit te delen. Veel geschreeuw. Maar toen, na een vreselijke dag op het werk, word ik ontvangen door een soort brandweersirene van 1 1/2. uur, onafgebroken. Ik kan niet meer. Hier kunnen geen oordoppen tegenop. Het enige wat ik wil is rust, rust en nog eens rust. zodra ik me bewust ben wat er aan de hand is, gaat het iets beter. Eigenlijk zijn papegaaien heksen, die je om kunnen toveren in ellendige wezens. hellup, stil, hellup. Quiet, silance, enfin snavel houden dus. Ik weet niet welke taal Venezuela amazone verstaan, maar iets minder geluid komt ook aan. this is it!

Max de sloper

Toen ik vanmorgen de kooien schoonmaakte, heb ik op de klimstandaard een nieuw stuk speelgoed gehangen. Een kolossaal hout met touw-constructie. Max is de hele dag bezig geweest met slopen. Zeer geconcentreerd wordt het speelgoed stukje bij beetje gesloopt.

Noa's kooi

 

 

Binnen een uur tijd heeft Noa haar schone kooi, de bodem bedekt met nieuwe kranten, omgetoverd in deze zooi. De amazonepapegaaien laten hun kooi meestal ongemoeid, vinden een oud tijdschrift ook wel leuk om te knippen. Maar de grijzen zijn slopers. Ook Ben gooit zijn etensbak (lees hondenvoerbak, want andere gooit hij zo door de kamer) door zijn hele kooi heen. Flinke klappen schrikken mij soms overeind, wat! Dat is Ben die speelt met de zijn bak. Ook trekt hij de krant onder de bak uit, frommelt of gooit hem uit zijn kooi. Ik heb het er maar druk mee om het huis een beetje schoon te houden.  

Rustig

Het is zo rustig hier met vier papegaaien. Iedere avond vraag ik me weer af wanneer barst het los? Het gebeurt gewoonweg niet. Tuurlijk, ze hebben hun momentjes, maar dat is niets in vergelijking met voorheen. Zouden papegaaien dan werkelijk toch zo gevoelig zijn voor de stemming en de stress van hun baasjes? Ik kan het bijna niet geloven, nog niet althans. Ik geloof ook niet dat ik zonder stress ben. Ieder mens heeft wel even last van spanning. Ik doe een testje. Het ultieme stressmoment voor mij is als ik weer eens mijn inlogcodes kwijt ben. Ik loop dan rood aan, zoek wanhopig naar mijn boekje, maar er gebeurt op papegaaiengebied niks bijzonders. De een strijkt zijn veren, de ander pikt een brokje. Maar dan, als er even later sprake is van echte stress bij mij: wachtwoord is niet goed. Wel dan raak ik blijkbaar echt gestrest en nemen de vogels dat meteen over. Schreeuwend en bijna jankend volgen ze mij gehannes met allerlei geheime plekjes waar ik wachtwoorden noteer. Ik moet voor hen in ieder geval wel echt stress hebben, geen nep. Leerzaam onderzoekje. Mijn oplossing voor dit moment: dit soort klusjes doen als de vogels slapen.

Samen een appel eten schept een band

 

 

Samen een appel eten. Gezellige zondagmiddag met vier papegaaien en het is echt rustig. Ik hoef het huis niet uit te vluchten. Vanmorgen heb ik de kooien en de speelplaats schoongemaakt, ook toen waren ze niet luidruchtig. Wel iets meer opgewonden dan normaal. Ik vraag me echt steeds af of ik degene ben die is veranderd, ben ik reden geweest van zoveel geschreeuw en gebijt? Maar ben ik nu ook reden van alle rust en harmonie in huis? Terwijl ik dit schrijf weet ik ook dat er straks weer een luidruchtig moment zal zijn: etenstijd. Om mezelf te controleren in die omstandigheden, doe ik oordopjes in. Zo reageer ik minder heftig, vaak helemaal niet. Ik constateer een feit: ze zijn druk. Ik loop rustig door de kamer en ben bezig met die dingen die ik doe, ik negeer het geluid gewoon. Blijkbaar is dat voldoende om die luidruchtige momenten niet nog luidruchtiger te maken en ook niet om ze uren te laten duren. 



Ben

'^.^ Ben says Gangnam Style ^.^' bekijken op YouTube

Max

Ik weet niet wat er aan de hand is, maar Max is bijna weer de oude. Hij is lief, minder schreeuwerig, niet agressief en hij eet meer. Hele dage plat op de kooi, geen brok naar binnen en bijzonder luidruchtig en agressief, zo heb ik hem het afgelopen jaar meegemaakt en hier op dit blog ook beschreven.
Vanavond als ik thuiskom, dan zijn de amazones zeer opgewonden. Op een schaal van 1-10 kan ik stellen dat ze op ongeveer 9 zitten. Toekie schreeuwt, Max schreeuwt mee, geeft af en toe aan flinke maai aan zijn speelgoed, en stapt met gewaaierde staart over de klimboom. Ik zeg gedag, maar laat ze daarna uitrazen en weer zelf kalmeren. (Geleerd van de hondenfluisteraar). Om kwart over zes keert de rust terug. De grijze roodstaarten zitten stilletjes in een hoekje bij zoveel herrie.
Ik ga de vogels eten geven en zelf aan de slag in de keuken.
Na het eten zie ik dat de amazones een stuk zijn gekalmeerd maar nu gaan de grijzen aan de haal. Ik besluit om Max stiekem in de gaten te houden en hem dan - als het mogelijk is - op te laten stappen en in de reiskooi te plaatsen, zodat we even naar het park kunnen. Het is nu nog mooi weer. Het is best spannend, maar ik heb er vertrouwen in. De kooi staat klaar, krantje onderin, deurtje open. Max is rustig, slanke staart en geen flitsogen. Ik moet er nog bij vertrouwen dat ik de amazones nu niet bij elkaar heb gelaten. Dan laat ik Max opstappen en hij weigert. Hij loopt weg. Ik probeer het nog eens, weer deinst hij achteruit en verstopt zich achter speelgoed. Dat is wat zeg. Ik blijf rustig, jaag hem niet op en zet hem ook niet klem. Uiteindelijk tilt hij zijn pootje op en stap op. Hij is nerveuzig, maar als hij ziet dat we gaan wandelen (ik zeg ook dat we naar buiten gaan) ontspant hij. We hebben een leuke wandeling gehad, alle twee genoten van het weer en de omgeving.

Even voorstellen

Toekie, Venezuela amazone

 

Ben, grijze roodstaart

 

Daar zijn ze dan!

Brandalarm

Noa heeft mij vandaag nogal laten schrikken. Ik was in de gang bezig en plotseling ging de rookmelder af. Als dat gebeurt, dat vreselijke, doordringende signaal, dan slaan bij mij bijna alle stoppen door. Verbaasd stond ik even later bij de rookmelder, geen geluid, geen signaal. Vijf seconde later weer het geluid. Max zat verschrikt op zijn standaard, Noa genoot van mijn reactie: zij had het geluid nagebootst van de rookmelder. Tjoeh....

Vertrouwen komt terug.

Het vertrouwen neemt stukje bij beetje toe, bij mij maar ook bij de amazonepapegaai. Vanavond bijvoorbeeld was Max echt gezellig aan het babbelen, zingen en aan het lachen. Toen de schemering viel genoot hij nog even van zijn walnootje en ging toen rustig in zijn kooi om te gaan slapen. Dit in de wetenschap dat morgenochtend weer een leuke dag op hem wacht. ik ben zelf ook een stuk relaxer. Max eet ook meer. Eerst at hij met moeite 10 brokjes per maaltijd, nu merk ik dat hij al 14 brokjes oppeuzelt en daarna nog zin heeft in een walnoot.
Rust, regelmaat en reinheid.

Doorbraak

In de highlights van april kondigde ik het al aan: binnenkort ga ik Max weer op- en af laten stappen, en dat is vandaag gebeurd. Hij zat heel relaxed op de kooi van Noa, ik dacht "nu ga ik het doen". Dus niet lang nagedacht, zenuwachtig geweest of gespannen, nee, gewoon spontaan. Verbaasd keek Max mij aan, lichtte zijn pootje op en stapte op mijn hand. Parmantig keek hij rond, alsof hij ook een beetje overvallen was. Daarna heb ik hem weer af laten stappen op de klimboom. Er is weer een klein beetje vertrouwen gewonnen.

Voorbereidingen komst logees

Vandaag tref ik zoveel mogelijk voorbereidingen op de komst van de logees: een grijze roodstaart en een Venezuela amazone. Jaarlijks komen die twee voor een vakantieperiode van drie weken bij ons logeren. Om het voor mijn eigen papegaaien zo rustig mogelijk te laten verlopen, begin ik al een week van tevoren met het verplaatsen van de kooien. De kooien moeten elk ongeveer een meter verschuiven, maar toch, je kan het maar eng vinden. Stopcontacten afgedicht, snoeren weggewerkt, enzovoort.
Het is ook fijn om alles gelijk goed schoon te maken, want straks heb ik het druk genoeg met vier papegaaien in huis. Het valt mij op dat ik rustig de klimboom kan schoonmaken ookal zit Max er bovenop. Hij observeert mijn bewegingen maar is niet agressief. Vorig jaar rond deze tijd was dit echt onmogelijk en liep ik met een grote boog om hem heen. Volgens de theorie van de hondenfluisteraar (ik weet het, een papegaai is geen hond) moet je door je gedrag en houding geen angst of zenuwachtigheid uitstralen. Ik pas dit steeds toe en toenemend zelfbewuster. Het werkt. Ik weet niet of dit het enige is, daar kom ik waarschijnlijk nooit achter, maar het heeft mij wel geholpen.

Een echte "goodmorning"

Dit is een echte goede morgen van de amazone. Schrik niet, wat hij komt als een duiveltje uit een doosje. Ik heb heel wat keren geprobeerd om hier een opname van te maken, maar steeds als ik met de camera kwam, hield hij zijn snavel. De film is daarom op redelijke afstand opgenomen.
Veel plezier.
'Goedemorgen' bekijken op YouTube

 

 

Problemen

Ik kom gestressd thuis, maar realiseer me niet dat Noa heel de dag bang is geweest voor de aanblik van haar nieuwe zitstok. Max maakt daar meteen gebruik door als een haan, ook over Noa's kooi te wandelen. Alles loopt uit de hand. Rust, rust, rust is nu belangrijk. Maar waar haal ik dat vandaan? Ondanks alle ellende na een dag stress op mijn werk, heb ik toch geprobeerd de situatie weer rustig te krijgen. Ik heb de klimboom weggehaald, zodat Max niet kon doen wat hij wilde. Hij trok zich terug op zijn eigen kooi. Na enige tijd is de situatie veranderd. Ik weet niet of dit zowiezo was gebeurd, maar het is wel een leermoment voor mij. Ik heb ook de nieuwe zitstok verwijderd, dat moet anders.

Highlights april

Jullie hebben de highlights van april nog van mij tegoed. Die waren er zeker in april.
Bange Max en de papegaaienwandeling waren mijn lights. Er is zoveel veranderd, vaak blader ik nog terug, omdat ik het soms niet kan geloven. Waarin ik veranderd ben of wat ik anders ben gaan doen is ten eerste de kooi van de standaard gehaald, dus op de grond. Ik ben minder dwingend naar de vogels geweest, heb hun schreeuwen doorstaan zonder stress. Voor mezelf ben ik minder gaan moeten, er moet niet zoveel meer, daardoor gaat het beter. Daarnaast ben ik nog spelletjes gaan spelen met Noa, waarbij Max toekijkt en naderhand ook even met bijvoorbeeld de bal speelt. Less is more geworden.

Maar ik heb het vertrouwen in en van Max nog niet helemaal terug. Toch ga ik het binnenkort proberen: Het op en afstappen!

Aandacht

Vandaag iets meer over het geven van aandacht aan de papegaaien. Aandacht is erg belangrijk voor ze, maar hoe doe je dat?
Er bestaan drie trappen van aandacht:
1. gerichte aandacht
2. toevallige aandacht
3. omringende aandacht.

Gerichte aandacht is belangrijk voor de vogels. Deze vorm van aandacht is gefocused op de vogel. Dus op de hand, standaard of op schoot. Babbelen, spelen, kroelen, wassen, krauwen. Een op een met de vogel en niet af laten leiden door iets anders. Deze aandacht hoeft niet lang te duren. Meestal geeft de papegaai aan, wanneer het klaar is.

Toevallige aandacht is gemakkelijker. Dit is de tijd dat de vogel bij je zit, met iets aan het spelen is, of zijn veren aan het doen is. Jij kan dan bijvoorbeeld ook even een tijdschrift in bladeren. Geen probleem. Af en toe even naar hem kijken of praten, fluiten etc. Meenemen naar de keuken als je gaat schoonmaken, of iets dergelijks.

Omringende aandacht. Dit is voor een grijze roodstaart erg belangrijk. Ik heb er al eens eerder iets over geschreven. Steeds zeggen als je de kamer verlaat: "ik ben zo terug", als je terugkomt: "hi, wat ben je aan het doen"? Dit wordt echt binnen de kortste keren een gewoonte en het zelfvertrouwen van de papegaai groeit enorm. Bovendien hoeft de papegaai niet steeds harder te roepen om jouw aandacht te krijgen. In de natuur blijven papegaaien ook steeds in contact met elkaar door te roepen (schreeuwen). Roep gewoon vanuit de andere ruimte "ik ben hier"! Het werkt echt.

Hierbij doe ik nog een filmpje met een schreeuw van Max, als contact call. Als mijn afwezigheid te lang duurt en ik geen reactie geef op zijn zachtere roep. Dit is dus niet de goodmorning call, die is nog eens 5 keer erger.

Vechtende papegaaien

Wat nu weer? Noa jaagt Max steeds weg, waarna er soms een heuse vechtpartij met veel geschreeuw ontstaat. Meestal besteed ik er niet te veel aandacht aan. Het valt me op dat Noa best een pittig tantetje is. Ze heeft minder last van haar pootjes nu ze voldoende vitamine D door middel van de daglichtlamp, krijgt. Ze wil vaker spelen, klimmen en ook ergens in bijten. steeds vaker probeert ze ook over de grond allerlei avontuur te zoeken. We spelen vaak met de bal, of gaan naar buiten. Max wil dan rustig even slapen.
Maar wat moet ik met dat vechten aan? Moet ik wel ingrijpen, of juist niet.

Hondenfluisteraar

Vandaag heb ik weer naar een uitzending gekeken van Cesar Millan, oftewel de dogwhisperer. Hij attendeerde de jonge moeder die drie honden had en een kleine baby, minder nerveus te doen. Ik linkte dit meteen aan mezelf. Naarmate ik minder stress ging vertonen in het zicht van mijn papegaaien, werden zij ook rustiger. Ik neem nu de leiding b.v. door Noa gewoon weer terug in haar kooi te brengen als zij uit zichzelf naar mij toe kwam wandelen. Ik vind dit nog steeds leuk, maar laat het niet meer toe.
Max heb ik ook een beetje met rust gelaten, niet juist willen gaan wandelen als hij net begonnen was met zijn dutje. Niet meer reageren op geschreeuw, niet meer angstig langs zijn kooi lopen, bang een beet te krijgen. Van de week kwam Max op de grond terecht, ik heb hem daarna op laten stappen en op zijn kooi gezet. Heel blij werd ik er van. Vorig jaar was dit onmogelijk vanwege alle agressie. Ik heb bij mijzelf  heel wat veranderd, waardoor mijn dieren ook zijn veranderd. Het heeft allemaal weinig met fluisteren te maken, meer met observeren van hoe het in de natuur werkt. mjn

Als ik op mijn blog terugkijk naar vorig jaar, dan kan ik zeggen dat er heel wat veranderd is. Ik ben dit jaar nog niet gebeten, terwijl ik gewoon de voerbakjes en waterbakje vul, zonder dat ik Max eerst opsluit in zijn kooi. En er wordt een stuk minder geschreeuwd. Ik heb vandaag ook gewoon een uur buiten gezeten, zonder dat er geschreeuwd werd. Vanmorgen vroeg heb ik een aantal filmpjes opgenomen in de hoop de zogenaamde "ochtendschreeuw" van Max vast te leggen. Het gebeurde gewoon niet. 
Cesar Milan zegt : Angst brengt agressie, soms creëer je iets heel verkeerds door onzekerheid.

Koninginnedag

 

 

 

 Max en Noa zijn klaar voor de Koninginnedag.

Papegaaienverzameling

Het leek mij wel leuk om af en toe een post te maken van mijn verzameling. Alles wat met papegaaien te maken heeft dus.

Papegaaienwandeling.

Vandaag was de papegaaienwandeling, en de weergoden waren ons goed gezind. Het was prachtig weer. Verzamelen deden we bij de kinderboerderij in het Kralingsebos. Er waren heel veel mensen gekomen met uiteenlopende vogels bij zich. De allerkleinste, Ara nobilis tot de allergrootste Hyacint Ara . De vogels hadden het alle goed naar de zin. Sommigen waren wat onrustig, zoals mijn Noa. Noa flapperde steeds met haar vleugels. Maar na een tijdje werd ze wat rustiger. Een bonte verzameling mensen en papegaaien vertrok richting het bos. Die bonte verzameling had veel bekijks. Een man vroeg: Is het nationale vogeldag of is dit toeval? Om te plagen zei ik dat het toeval was.

Op een gegeven moment streek de hele groep neer op een terras. Zelden heb ik meegemaakt dat een hele groep mensen inclusief hun papegaaien het hele terras in beslag namen. Superleuk.

Noa op onderzoek uit.

 

 Hyacint ara in het Kralingsebos

Heel veel papegaaien bij elkaar.

Allemaal mogelijk gemaakt door Stichting Moderne Papegaai

 

 

zitstokken

 

Ik heb van dunne, stevige takken wat zitstokjes gemaakt. Ingeklemd tussen de tralies van de kooi blijft dat (hoop ik) goed zitten. Ik heb gehoord dat het goed is om verschillende diktes te gebruiken voor de zitstokken, omdat de poten dan niet op een maat stok geklemd raken. Fysiotherapie voor de poten dus. Max maakt hier al dankbaar gebruik van.  

 

 

 

Grote schoonmaak

 

Eindelijk is (was, want het is vandaag al weer pestweer) het dan voorjaar. Tijd om al het speelgoed weer eens uit te zoeken, goed schoon te maken en te sorteren.  Ook de speelstandaard krijgt een schoonmaakbeurt. Al het kapotte speelgoed gooi ik weg of ik probeer het een tweede leven te geven. Ondanks dat dit voor de vogels onrustig en druk is, zijn ze erg gemoedelijk en niet gestrest. 

 

Ik heb de speelstandaard goed schoongemaakt, alle schroeven weer aan gedraaid en nieuw speelgoed, touwen e.d. opgehangen. Ik hoop dat het dan weer een nieuwe uitdaging voor ze wordt.  

 

Bange Max

Max gaat vrij vaak op de vlucht voor Noa. Zij plaagt hem, wil op hetzelfde plekje zitten, bijt hem soms. af en toe gaat Max op de wieken en omdat hij al lange tijd niet meer gewiekt is, komt hij verder dan hij had verwacht. Verbaasd kijkt hij rond, zoekt zijn kooi en zet het op een lopen. Vandaag heb ik hem op laten stappen vanaf de grond en hem daarna op zijn kooi gezet. Dat was lang geleden dat dit gebeurde.
Er is wat veranderd bij ons. Er is rust, ook op drukke dagen. Er is nauwelijks meer geschreeuw en gebijt. Max is onderdadig aan Noa en minder vijandig naar mij.

Veren

Noa is in de rui, Max nog niet. Althans ik heb nog geen groene veertjes gezien, wel grijze. ik heb geprobeerd om van dichtbij te fotograferen, om te laten zien dat haar verenpakje wat verbetert. Er zitten nu wat meer lichte randjes aan haar veren, dat betekent dat er meer vitamine D wordt opgenomen. Eer dat beter voedsel en meer zonlicht echt uiterlijk te zien is, duurt wel een paar ruimomenten. Maar het begin is er.

Met Max naar de Marathon

Het is heerlijk weer en de Marathon zoeft hier weer voorbij. Max was juist op tijd in een goede bui om mee naar buiten te kunnen. Ik durf hem nog steeds niet zomaar op de hand te laten stappen, terwijl er al heel lang niets engs meer is gebeurd. Maar goed, vertrouwen duurt soms lang.
Buiten geniet Max van alle activiteiten, het milde weer, het zonnetje aan de aandacht van andere mensen.

Noa

 

Mijn vrolijke Noa. Love you!